De Vlaamse Gids. Jaargang 45



[pagina 454]
Luc van den Bergen Gedicht mocht ik éénmaal als de hitte om telefoonpalen strengelt over het lage stemloze wielengehamer langs hardrode banen je haren strelen en zoenen je onwezenlijke droomlippen het spel van geest en klank subtiel en ongerijmd want dat willen wij niet noch jij noch ik is aan bod over dat zinloze praten van lege stomme stemmen trilt een koele zon van zielloos weifelen en onzinnig lachen de curve van je hals en de grote eenzaamheid glijdt over de motorkap jij denkt dat ik dat weet maar waarom PRAAT je dan niet