De Vlaamse Gids. Jaargang 52

[p. 34]

Natasjka

I

zij draagt de mantel der vledermuizen
een cirkel nog houdt haar nauwkeurig
uitgerekend in het zinsverloren zilver.
(geen angst - zij fluistert met het ogenblik
tegen haar eigen naam.)
niet de geesteszieke of woordenstamelende maagd
tussen de verwarring der seizoenen
Natasjka met gebroken vleugelslag
zij proeft de nasmaak nog - bewandelt het spergebied
van een verheven muilband.

II

vermoeid en overmand dralen namen
van vergeten stappen aan de achterhoede
waar geen ballast meer de aarde raakt
en langzaam met netels in de ogen
wuiven de wimpers zonder belangstelling
onplukbaar draagt ze bloemen over een wit strand
en ontspinnen de grenstoren met onvoelbare
vingers achter een vergrootglas
waarin de scherpte wordt ontvoerd.

(verbrande steden voor haar donker oog.)

III

Met vermoeide woorden het oosten ontvlucht
rafelen vogels uit haar mond en
achteloos in verwarring hangt haar adem
buiten de tijd.
zonder vuur zijn de gebaren - gekortwiekt
het woord - in een litanie van namen.

Ignaas Veys