Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 34

[p. 243]

Poëtisch Bericht
Samenstelling: Roger Devriendt, Gery Florizoone, Lori Van Biervliet, Paul Vanderschaeghe

Men kan gedichten ter selectie sturen aan Tijdschrift ‘Vlaanderen’, Redactiesecretariaat, ‘Ter Hoogserleie’, Hondstraat 6 - 8880 Tielt.

Ingestuurde gedichten worden niet teruggezonden, behalve op uitdrukkelijke vraag én als de zending voorzien is van de nodige postzegels. Aan de auteurs van de geselecteerde gedichten wordt achteraf een presentexemplaar gestuurd.

Na het bezoekuur

met je blik op de bloemen
hield je het gesproken
woord vast.
het bezoek vloeide uit
over de gang.
in je glazen kooi
verwerkte je hun meedogen
en bracht je hun wensen
tot ver over de boomgrens.
achter je venster danste
een vlinder; lager dan
de bossen, hoger dan de
bloementuin van God.
met de hulp van een broeder
trachtte je woorden te
schikken. puurde je uit
beloften van Hem.
geen ander gewicht legde
meer in de schaal.
met de dekens over je ogen
ontkende je je duisternis.
buiten je reikwijdte
plukte je dromen, met handen
als kinderen een stem:
hier ben ik al. Speciaal
voor jou!

lia barbiers

Jef Claerhout, Metaalsculptuur.

Duinkerke

Woord van het grote water
op de lippen van elke zee,

blik van het land
verliefd en verder,

de vuurtoren drinkt
als een vurig zintuig,

goedmoedige reus van technologie
naast het duin van Windekind.

Fernand Florizoone

Illusie

Met de geur van pasgemaaid gras
tussen de tenen en een paardebloem
in de hand,
huppelt het meisje
over het asfalt.

Steeds groter worden de kringen.

Ina Stabergh

Voorlopig afscheid

Droomverloren de morgen
tast
naar woorden binnensmonds.

Gekruiste sporen
omarmen
het stille wachten
op de verste verten.

Goudenregen
verscholen
achter wimpers
van een schuwe zoen,
wuift een lente na

tot binnenkort.

Werniers Carina

[p. 244]

Noël Matthijs, Kiemen, 60/80.

De katsberg

Klaar rust het klooster, hoog en
massief, wordt in de morgen
al-kleur, al-klank als wildbewogen
Rio-jacaranda, dat geborgen

houdt de warme, vér dragende nagalm
van beheerst bespeelde xylofonen.
Nu toeft in mij wat in Zijn palm
rust: wie de wereld bewonen

blijvend vreemd, zijn onmachtig.
Wanneer Zijn adem drijft over iedere halm
worden de mensen stom: in mij

korrelt de morgen goud, krachtig
ruisen de bossen en naar de zon vliegt kalm
een buizerd: het einde van de chaos is nabij.

Herman Vanderplaetse

Herfst

Het geluid
gelaten ondergaan
van stervend
fluitekruid of gewoon
gras dat krimpt tot niets

dan herfst en
stervensbegeleiding
van liefde.

Herwig Onghena

Het ouderhuis nadien

Het ouderhuis nadien
nooit zo nauw
in vroeger licht
in zijn gelaat gezien.

Mijn trage tred
van overal de schaarste
zijn echo binnen
leidt nergens heen.

Onaangetast,
en in de kleinste hoeken
dieper gaan de geuren.

Alles kan ik noemen
maar de namen
zijn van was...

Julie Goderis

Frans Giel, Korenpikkers.