Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 34

[p. 300]

Poëtisch Bericht
Samenstelling: Roger Devriendt, Gery Florizoone, Lori Van Biervliet, Paul Vanderschaeghe

Men kan gedichten ter selectie sturen aan Tijdschrift ‘Vlaanderen’, Redactiesecretariaat, ‘Ter Hoogserleie’, Hondstraat 6 - 8880 Tielt.

Ingestuurde gedichten worden niet teruggezonden, behalve op uitdrukkelijke vraag én als de zending voorzien is van de nodige postzegels. Aan de auteurs van de geselecteerde gedichten wordt achteraf een presentexemplaar gestuurd.

Gyvelde

De grens,
de naad van onze woorden,
verbindt de gescheiden grond der mensen,
wij delen de wolken van het Nauw van Kales
met hun verbond van regenboog,
wij wonen steen aan steen,
beploegen het geheugen van het land
en zaaien hoop,
wij smokkelen woorden zonder grenzen.

Aan weerszijden van de scheidingslijn
bewonen wij eenzelfde taal.

Fernand Florizoone

in het water
van nog niet vergeten dagen
huist een vrouw. sprakeloos

verzwindt haar uur
tot geschiedenis
in mij alomtegenwoordig. het

denken vaart voor mij uit
het schrijft geen brieven meer
maar een bericht
in overbodige woorden:
een ode aan Pegasos.

Luuk Rademakers

Weet je waar ik van hou?
Eerst van jou
en dan
van de anderen
en eigenlijk
bijna evenveel
van ‘tijd’
hoog opgestapeld als kussens
waarin ik kan leunen
en luisteren naar brommende vliegen
rond het bed van vroeger bij grootmoeder.
Ik hou ook veel van
dikke boeken
die ik in mijn linkerhand hou
en met mijn rechter volg ik de zinnen.
Niet zó veel meer hou ik van
open schoenen, nu ik ze zelf draag
met uitpuilende hielen onder het

leer van vroeger.

Ina Stabergh

Herman Hertogs, Rustige buurt, olie op doek, 80 × 70 cm.

Liliane Divivier, Het gesprek met de Samaritaanse, 80 × 70 cm.

[p. 301]

In het voorbijgaan

patiënt afdeling noord.
een glimlach en geen
ander geluid, dan
het plassen in stalen
wasbakken, het verschuiven
van voorwerpen, die buiten
jouw lichtcirkel vallen.

een hand en geen
ander gebaar, dan
het nauwelijks wuiven
veelzeggend genoeg voor wie
kan vertalen wat
je innerlijk beroert.

een stilte en geen
ander herleven
van tijd, dan het zweven
tussen heden en weten;
een rustpunt en geen nader
beleven, dan een zucht:

- in het voorbijgaan -
zwijgend deelgenoot.

Lia Barbiers

Jeanine Behaeghel

Sandrina Rosseel, New York, Life in the Fast Lane, xeroxed collage + monotype, 55 × 60 cm.

Moeder

In je bed van blank vergaan
en voor het venster
je verkommerd staren.
Ik omsluit
je kleine hand
en tast de nerven
wrange pijn,
een levenslijn
van waan doorweven.
Nog even voor het licht
zich sluit
voorbij de grens
van het verleden,
stamel moeder
even maar
mijn naam.

Julie Goderis

Teder

Teder
Niet als een moeder haar pasgeborene
Niet als het schaap haar lam
Niet als de bries het blad

(Zo wreed zijn kan ik niet)

Maar als een prins op kousevoeten
Rieten matje op de vloer
Hese woorden zonder franjes
Met de waarheid heet als vuur

Wil ik je aanraken

Haast

Zonder vingers

Guido Devos

Steeds onverwachts

Steeds onverwachts
bewoon ik je stille kamer,
voelend
wat je sprakeloos achterliet.
Ik raad je loom verdriet
en volg de spier
hoog aan je slaap.
Ze geeft het teken
dat ik ken.
Je stilte vangt de wind
met pijn
en teelt met moeite
zwarte ringen.
Ze verlegt het spoor.

Charlotte Battheu