Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 36

[p. 167]

Poëtisch Bericht
Samensteller: Karel van Deuren Illustratie gekozen door Katrien Deylgat

Zowel C.V.K.V.-leden als abonnees kunnen gedichten ter selectie sturen aan Tijdschrift ‘Vlaanderen’, Redactiesecretariaat, ‘Ter Hoogserleie’, Hondstraat 6 - 8880 Tielt.

Per selectie worden slechts twee gedichten van dezelfde dichter(es) ter beoordeling aanvaard. Ingestuurde gedichten worden niet teruggezonden en over ingezonden werk wordt niet gecorrespondeerd, noch getelefoneerd. Aan de auteurs van de gepubliceerde gedichten wordt achteraf een bewijsexemplaar gestuurd.

Parabel van het ouder worden

Hoewel de morgen wijs vergrijsd
koeler kaler licht bedenkt
de dag aan dunner haren kamt,
hij vindt bijwijlen nog
een lichter lichaam uit.

Gelijkenis met dauw en distel
in een zachter huid van gras
gejaagd door regenvlagen
om geur van jong geheugen.

Hoe diep een boom verdooft
hij houdt gebaren staande
met geen blad nog rekening
en metaforen open
op vogels die hij verder hoort.

Hij wil zijn laatste tak verkwisten.

Gery Florizoone (†)
(N. v.d.r.: dit gedicht stuurde E.H. Florizoone ons toe een maand voor zijn smartelijk afsterven.)

Kempen

als ik nu zei dat er in het zand van de Kempen
nog heide groeit waar de miereleeuw
en de boomleeuwerik zich komen laven
als ik nu zei dat de Kempen elke dag

weer ontwaakt als een kinderverhaal
en traag over de wegen van gisteren sluipt
tussen gagel en gaspeldoorn
als ik nu zei dat de Kempen bij het minste gerucht

zacht fluisteren gaat in zijn donkere vennen
dat opgepropt de adelaarsvaren
elk voorjaar zijn vraagtekens zet

als ik nu zei zoals een vriend zegt
in het waardige groen van zijn woning
dat ik een Kempense kauw heb leren spreken
die schreeuwt als een radeloze mens

Achilles Cools

Het teken
In memoriam Gery Florizoone

Hij heeft vaak een teken gegeven

hij schreef
adem van grond en grachten
en ruimte omheen een regenboog

bespeelde het alfabet
was een reiger
een waaiwoord uit het riet

maar ook eenzaamheid heeft nood aan bloeien
hij vloog over de aarde en zijn huis
diep en broos aan einder
in de windroos zat zijn dood

zijn vlucht: een kelk met woorden
ontdaan van ballast en gewicht
zijn overgave en zijn offerande
zijn overaards gedicht

Fernand Florizoone

Rodin, Figuur die uit het water oprijst, potlood en aquarel (1902-1905).

Wachtend,
op een zee van woorden
lig ik
een onbeladen schip
meegezogen in een stroom
van troebel water
oeverloze verten metend
meeuwen schreeuwen voorbij

toppen van vingers kraken
in een beweegloos skelet
het wachten moe
gooi ik het anker los

Gestrand in 't zachte zand
wacht ik
op woorden

Monika Delaere

[p. 168]

oude man in bus

- tevergeefs -

hij had een bejaarde
Engel kunnen zijn.
neergestreken in
het verkeer.
onder zijn vleugels
een glimlach en
van een kind zijn
vreugdezang,
gedragen door de
wind.
van wijk tot wijk
reisde hij naar zijn
toekomstig land.
- hij had al gebeld. -
het zou een volmaakte
wereld zijn, waarin
armen en omhelsen
van kleinen aan wie
hij zijn naam nog
niet had verteld.
hij proefde van de
sfeer en van het droeve,
dat hem had vergezeld.
hij hoorde al bijna
niet meer.
- zijn dagen leken geteld. -
zelfs 't ruissen niet
van de stemmen. slechts
vatte hij verwonderd
de hand.
er is hier geen halte
meer. U heeft tevergeefs
gebeld.

Lia Barbiers

Gedicht

zoals rimpels in de vijver
na het werpen van een steen
cirkels doen groeien
zo begint ook dit gedicht
met één worp bovenaan
eerst deint het midden wat uiteen
langzaam lijkt het zich uit te putten
tot alle rimpels in de oever kruipen
maar stilaan voel ik zacht
spiralen als een winde om me heen
en naar het einde toe
zie ik je lenig achter me
gespiegeld in het gladde water staan

Achilles Cools

Richard Shaw, Stukgetrokken boeken met koffiekop en pijp. (1978), 29,5 × 23 × 18 cm.

Klein geheim

als windezaad heb ik je verstopt
waardiger dan wat nu lijkt
behoud ik je aanwezigheid
we hebben elkaar bemind
in zomertuinen en heilige oorden

in april heb ik je begraven
's avonds als de kauwen huiswaarts keerden
ik wist niet dat mijn tuin
zo plots het seizoen kon roepen

ik was graag de wolverlei geweest
die op de hoge heide staat
om dan vroeg in de morgen
water te oogsten voor de dageraad

ik zal je opwachten
samen met de blauwborst
en zijn zang in het gagelstruweel

om herinneringen op te bergen
in wat ons huis zou kunnen zijn
maar de wolverlei is dood
de blauwborst is verdwenen
en er ligt nachtijs op de sloot

Achilles Cools

Boodschap

Verzamel mij.
Leg mij tesaam.
Een vliegtuig is een wapen.
Bloemenzoon.
Ik ben een naam.
Mij uit de sporen rapen.

Beluister mij.
Ik ben niet af.
Een vliegtuig is een wapen.
Geboortepijn.
Een vis een graf.
Drie dagen moet ik slapen.

Voleindig mij.
Een mond verdriet.
Ik wacht. Ik ben het water.
Een lichaam vindt
de woorden niet.
Een vliegtuig is een wapen.

Aleidis Dierick
1986

Kasimir Malewitch (1878-1935), zonder titel, uit map ‘Overwinning op de zon’. (1913), 36,5 × 28,5 cm.