Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
DBNL - Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren
DBNL - Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Hoofdmenu

  • Literatuur & Taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw

meer over deze tekst

Informatie terzijde

Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 37
Toon afbeeldingen van Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 37zoom

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave



Genre

non-fictie
sec - letterkunde

Subgenre

tijdschrift / jaarboek
non-fictie/kunstgeschiedenis
non-fictie/muziek-ballet-toneel-film-tv


In samenwerking met:

(opent in nieuw venster)

© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 37

(1988)– [tijdschrift] Vlaanderen. Kunsttijdschrift–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
[pagina 252]
[p. 252]

Poëtisch Bericht

Samenstelling: Roger Devriendt, Gery Florizoone, Lori Van Biervliet, Paul Vanderschaeghe

Men kan gedichten ter selectie sturen aan Tijdschrift ‘Vlaanderen’, Redactiesecretariaat, ‘Ter Hoogserleie’, Hondstraat 6 - 8880 Tielt.

Ingestuurde gedichten worden niet teruggezonden, behalve op uitdrukkelijke vraag én als de zending voorzien is van de nodige postzegels. Aan de auteurs van de geselecteerde gedichten wordt achteraf een presentexemplaar gestuurd.

Dood seizoen

 
Een lucht als een gestijfseld hemd,
 
wegen die verdwijnen in hun bermen,
 
een straat die leegloopt in de goot
 
en jij, onverstoorbaar tikkende pendule,
 
die wijst hoe broos de trotse sneeuwman is.
 
Het gebroken wit der stilte in de kamer
 
stikt. Het vocht zweet uit de kast
 
en dampt in volle glazen brandewijn.
 
De ingekwartierde tijd onleesbaar
 
achter de wijzerplaat, mijn polsslag
 
berustend op de stilte afgesteld.
 
 
 
Francis De Preter
 
In het hart
 
een treurwilg,
 
een gebroken schaal.
 
 
 
Geen nest.
 
Geen vogel.
 
Geen schreeuw.
 
 
 
Enkel
 
de stilte,
 
stiller dan ooit.
 
 
 
Camille Vanpaeschen


illustratie
Reinhoud, Petit nocturne, tin, 28 × 39 × 17 cm, 1986.


De morgen van het wit verdriet

 
II
 
 
 
toen de reus in de tuin: het spierwerk kantelt
 
brokken aarde op aarde.
 
 
 
nu de kabouter, uitgekankerde pleister
 
door weer en wind toegetakeld:
 
maar beeldspraak en rood gemutst.
 
 
 
over de jaren gespreid de spaarzame woorden:
 
voor een omhelzing van een kind
 
bezweken, dus in stilte weggewandeld.
 
 
 
vader, zo te worden op de snee van deze dag:
 
zo te krimpen door de vrieslucht
 
eenzaam binnenstappen in de eenzaamheid.
 
 
 
zo af te dalen, weg te dwalen, in elkaar
 
te staren, de diepte graven:
 
vader, behoed me voor het ravijn van verdriet.
 
 
 
Dirk Rommens

Jou zal ik adem geven

 
voor Neeltje Maria Min
 
 
 
Met jou mijn dapper Neeltje
 
wil ik de wolken openbreken
 
en kijken hoe de aarde
 
de zware regen drinkt
 
 
 
en telkens weer
 
wanneer de vriespijn komt
 
zal ik de ogen sluiten
 
en wachten op de dooi
 
jou zal ik adem geven
 
 
 
nog jaren Neeltje jaren
 
zal onze kindermond
 
alleen van water spreken
 
 
 
Iris Van de Casteele
[pagina 253]
[p. 253]


illustratie

Oktober

 
De dagen glijden spoorloos.
 
't Gekras der kraaien hoort men
 
toonloos achter dichte huizenrijen.
 
Langs de daken slinkt een schrale zon.
 
 
 
Ik ruik de geur van najaarslover,
 
van beemdgras langs de sloot
 
en in de weiden, kort van beet,
 
waden enkle koeien door de mist.
 
 
 
Al bruin en geel de dreef
 
waar paarse herfstseringen bloeien;
 
waar eenzaamheid tot mijmeren dwingt
 
nog even vóor de dood.

November

 
Somber zijn de dagen
 
als de mist zijn sluier spreidt.
 
Als de bomen reeds van pracht ontdaan,
 
hun laatste blaren werpen
 
onder schreden van vergankelijkheid.
 
 
 
Zacht is 't geritsel onder diepe weemoed,
 
die met stramme voeten voortglijdt
 
langs de smalle paden.
 
------------
 
 
 
De zon schijnt enkel nog
 
in huizen van gehechtheid.

December

 
Kaal, maar ongeschonden
 
blijft het leven roerloos.
 
Stille tederheid van bloesems:
 
alle pracht die eens de lente bood
 
vóór korte tijd nog in 't geheugen,
 
ligt in de handen van de dood.
 
 
 
En komt men straks als wandelaar
 
voorbij; de stammen staan
 
in rijen stom gesteente.
 
Onbeweeglijk stoer gebaar,
 
dat 's mensen eigenheid ook eens
 
tot ondergang zal gaan.
 
Joris Ostyn


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Algemene gebruikersvoorwaarden
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

  • Francis de Preter

  • Dirk Rommens

  • Iris Van de Casteele

  • Joris Ostyn