De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 212]

De beschaamde kwakzalver.

Een Digter, die geen geld bezat,

En door zyn konst nog nooit een duit gewonnen had,

Moest, wilde hy met eere leven,

Zich tot een andre konst begeven:

Hy vond, geholpen door 't geluk,

Een heilzaam water uit voor ongemak aan de oogen.
Hy pryst dit water als onfeilbaar in vermogen,
En veilt de flesjes; eischt een Schelling voor het stuk.
Doch elk, die onzen Arts een oogenblik aanschouwde,
Ontdekte dat by hem iets haperde aan 't gezigt:

Dus bleek dat hy zyn konst mistrouwde,

En niet geloofde aan zyn berigt:

Of dat hem de armoê best deed agten

't Genezen zyner kwaal slegts van den tyd te wagten.

Dus dagt een vrouw, die van het nat

Voor ongemak aan 't oog een flesje noodig had.

Zy kwam dan om 'er een te halen,

En gaf den dubblen prys om 't flesje te betalen.

De Doctor zei: daar is te veel:

Neen, sprak ze, 't is gepast: ik wilde u dat juist geven;

Ik vind 'er my toe aangedreven,

Opdat ik, op myn beurt, in uw herstelling deel'.
'k Betaal myn flesje: 'k wil van 't middel 't beste hopen;

Ik schenk 'er u een' Schelling by,

Om van die heilzame artseny

Ook iets tot uw gebruik te koopen.