De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

[p. 222]

De biegt.

By 't biegten zeide een vrouw van rang

Dat zy haar aanzigt, jaren lang,

Met roode verwe had bestreken.

De Priester zag haar ernstig aan,

En vroeg, nadat hy haar een poosien had bekeken;
Tot welk een einde heeft Mevrouw het tog gedaan?
Haar antwoord was, om dus myn schoonheid te vergrooten,
Maar, viel de vraag, hebt gy die vrugt 'er van genoten?
'k Heb, zei de Dame, my daar waarlyk meê gevleid.
De Biegtvaar sprak: Mevrouw, blanket u alle dagen:
Bedien u van uw verw: gy zult 'er straf voor dragen,
Want elk beschouwt u haast als 't beeld der lelykheid.