De vrolyke zanggodinnen, of Mengelwerk van vernuft

Stoffel ***

Een lompert van een knegt, die lezen kon noch schryven,

En egter in zyn' dienst mogt blyven,

Om dat men alles op zyn trouw kon laten staan,

Was met zyn' Heer op reis gegaan.

Hy hoopte daaglyks (was by het vertrek zyn zeggen)

Zich op het schryven toe te leggen;

Op dat hy, reis op reis, aan vriend en bloedverwant

Al, wat hy buiten 't Vaderland

Maar meldenswaardig vond, in Brieven mogtverhalen,

En zeggen waar hy al moest dwalen;

Doch dag aan dag op reis, vergat de goede knegt

Wat hy aan elk had toegezegd.

Hy dagt niet aan de kunst, die hy besloot te leeren

Zo goed als de allergrootste Heeren.

Maar zeker voorval bragt hem onverwagt in 't hoofd

[p. 209]

 

Hoe hy aan velen had beloofd

 

Met ongemeene vlyt zyn poging aan te wenden

 

Om hun geschreven schrift te zenden.

 

 

 

Zyn Meester toefde een week in zekre groote Stad,

 

Waar hy een goede Herberg had.

 

Hy hield zich 's avonds thuis, en kon zyn' tyd besteeden,

 

Met de eene of andre bezigheden,

 

Wanneer het een of aer by toeval hem ontbrak,

 

Dat in zyn' zak of mantel stak;

 

Doch hy ging nooit alleen: wat hy ook moest verrigten,

 

Riep hy zyn' knegt om hem te lichten.

 

't Gevoel van zekren drang dreef eens den Jonker aan

 

Om scheurpapiertjes heen te gaan.

 

De zak van zynen rok, in 't slaapvertrek gehangen,

 

Zou ruim voldoen aan zyn verlangen.

 

Hy belde: Joris kwam: ‘kom Joris; gaa eens meê,

 

En licht my met een kaars of twee’.

 

't Geschiedde: Joris lichtte, opdat men niet mogt dwalen

 

In 't geen men tot gebruik ging halen.

 

De Heer vond wat hy zogt: een Rouwbrief van een' vriend

 

Had, na 't ontvangen, uitgediend.

 

'k Mag (sprak hy by zichzelv') dien Brief gerust verscheuren:

 

Want telkens zal ik hem betreuren,

 

Wanneer myn oog dat lak, die zwarte randen ziet.

 

Maar Joris schreeuwde: doe het niet.

 

Geef my den Brief, myn Heer: verscheur hem niet een ziertje,

 

'k Geef reis op reis een schoon pampiertje,

 

Voor iedren Brief, dien gy na 't lezen scheuren kunt:

 

En wordt my deze wensch gegund,

[p. 210]

 

Dan hou de ik vast myn woord aan vrienden en bekenden:

 

'k Zal hun die Brieven overzenden.

 

'k Heb wel beloofd, dat ik die schryven zou, myn Heer!

 

Maar 'k vrees dat ik nooit schryven leer!