Yang. Jaargang 13

[p. 97]

11e Literaire Yang-avond zaterdag 3 december 1977

Na Antwerpen, Brussel, Moorsele en Gent werd de lie literaire Yang-avond te Wetteren gehouden. Het was de tweede keer - in 1975 voor het eerst - dat ons tijdschrift te gast was in Galerij Drieghe, Beernaertsplein te Wetteren. Een heldere ruimte waarin het wit overheerst; aan de muren schilderijen van Luc en Noël Drieghe, werken die de strakheid van de zaal nog accentueren.

Het is koud, buiten vriest het. Zelfs de plastic reuze YANG-pop aan de ingangspoort ziet er kouwelijk uit. In de zaal verdringen de binnengekomen bezoekers zich rond de gezellig snorrende potkachel en heerst er een warme sfeer.

Daniël Van Ryssel en Julien Vangansbeke bekijken nog even het programma.

Het is even over acht als Daniël Van Ryssel het publiek begroet en zowel de afgewerkte 13e jaargang als de komende 14e jaargang van YANG voorstelt.

Onmiddellijk daarna volgt het eerste deel van het programma: voorstelling van nieuwe uitgaven in de YANG POEZIEREEKS, evenals bundels van redakteurs en medewerkers, die dit jaar bij andere uitgeverijen verschenen.

De enige afwezige van de avond, Raf Deknock, laat zich wegens ziekte verontschuldigen, zodat Joris Denoo dadelijk de

[p. 98]

Joris Denoo in gesprek met Erwin D.A. Penning.

gelegenheid kan geven aan Erwin D.A. Penning om de titel van zijn debuutbundel Schizofreen te verduidelijken en enkele van zijn bijna klassieke gedichten voor te lezen. De volgende auteur is Jaak Fontier, die de toehoorders de titel van zijn laatste publikatie In de zon van Zen verklaart. Het verwoorden van de zijnservaring is de kern en bedoeling van deze teksten. Ook hij illustreert zijn uiteenzetting met de lektuur van enkele voorbeelden uit de ‘taal der stilte’. Luuk Gruwez laat daarna met Ach, wat zacht geliefkoos om een mild verdriet om de

Jaak Fontier en Joris Denoo.

[p. 99]

beurt ‘bonheur et tristesse’ in zijn poëzie aan het licht komen. Voor de volgende dichters neemt Daniel Van Ryssel de taak van Joris Denoo over, en begint dadelijk met Joris Denoo zelf de gelegenheid te geven een en ander te vertellen over zijn eersteling Een nerveuze alchemist. De bundel is een getrouwe toepassing van de poe'tologie van Sybren Polet, over wie Joris Denoo een grondige studie heeft geschreven. In zijn nieuwe, in het voorjaar te verschijnen, bundel gaat Joris Denoo echter resoluut zijn eigen weg. Even wordt het strikte pad der poëzie verlaten als Daniël Van Ryssel zelf de Aforismenbundel Explosiefjes van Carlos De Vriese voorstelt en daarna het woord verleent aan Roland Jooris om het plastisch werk van de gebroeders Luc en Noel Drieghe te situeren.

Roland Jooris ziet dit werk als een reaktie op de kunst van de jaren zestig, Pop- en Nieuwe Visiekunst die zeer open stond voor de consumptiemaatschappij en heel extravert was. De doeken van Luc en Noel Drieghe komen ons daarentegen sterk verinnerlijkt voor: het is een kunst die zich terugtrekt op haar eigen middelen (verf en doek), zuiver plastisch dus.

Kris Lenaerts besluit dit eerste gedeelte van de avond met een piëteitsvolle hulde aan het werk van Jotie T'Hooft, die tijdens de 13e jaargang praktisch aan ieder nummer van YANG heeft meegewerkt. De geemotioneerde voordracht van De laatste gedichten wordt door de aandachtige toehoorders in stilte en met veel meegevoel beluisterd.

De dames van Expressiegroep Exces na hun optreden.

[p. 100]

Vrijwel onmiddellijk na dit poetisch uurtje wordt het schimmenspel ‘Emoties’ opgevoerd door de Expressiegroep Exces oJ.v. Patrick Vandewalle. De dansers zijn: Patrick Vandewalle, Roeland Van Dingenen, Marleen Vanhove, Tinne Keymeulen, Linda Van Gansberghe en Caro Lambert. Achter een wit doek, op goed gekozen hedendaagse muziek, beelden de dansers en danseressen met ontbloot bovenlijf (en dat ondanks de toch wel bijna gure temperatuur in de zaal!) op een treffende manier de menselijke emoties uit. Een passende en steeds wisselende belichting verhoogt nog het effekt van de gemimeerde bewegingen.

Na een korte pauze volgt dan het hoogtepunt van de avond: de uitreiking van de Yang Prijs 1977 aan Greta Seghers voor haar roman Afkeer van Faulkner, gevolgd door het panelgesprek. Paul van Aken, gespreksleider, stelt de leden van het panel voor: Greta Seghers, Nicole Verschoore en Jooris Van Hulle. Daniël Van Ryssel overhandigt aan de laureate een ruiker bloemen en het charter van de Yang Prijs en leest vervolgens de eerste blz. voor uit het bekroonde boek.

Het is hier niet de plaats om een grondig verslag van het panelgesprek weer te geven (YANG 84, September 1978, zal grotendeels gewijd zijn aan Greta Seghers en het bekroonde boek). Wel meen ik enkele belangrijke gegevens die tijdens het gesprek naar voren kwamen te mo gen aanstippen:

Jooris Van Hulle, Paul Van Aken en Greta Seghers.

[p. 101]

De dames uit het panel Greta Seghers en Nicole Verschoore.

-	Greta Seghers schrijft hoofdzakelijk intuïtief;
-	het hoofdpersonage van het boek (de bakkersjongen) is gebaseerd op autobiografische gegevens;
-	de instelling van Greta Seghers tegenover William Faulkner is wel ambivalent;
-	de tegenstelling tussen goed en kwaad - een van de sterkste aspekten van het boek - is niet vooraf bedoeld, maar in de opbouw van het boek en de ontwikkeling van de personages spontaan opgedoken.

Greta Seghers signeert haar bekroond boek.

[p. 102]

Het gesprek verloopt heel vlot en afwisselend; ieder lid van het panel drukt zich duidelijk uit zonder het debiteren van literaire onzin of nodeloze uitwijdingen; moderator Paul van Aken beheerst synthetisch het hele verloop van het debat. Treffend is ook - en door alle aanwezigen erg gewaardeerd - dat het panel er een einde weet aan te maken van zodra het merkt dat het essentiële gezegd is en dat het als zodanig bij de toehoorders is overgekomen. Het is kwart over elf als Paul van Aken de panelleden en al de aanwezigen dankt voor hun medewerking en de ononderbroken belangstelling.

Een geslaagde avond waarbij alleen de afwezigen ongelijk hadden.

De avond is voorbij.

Carlos De Vriese