Yang. Jaargang 17

[p. 38]

Teruggang

Ik wou een draagbaar mondje
in mijn solospel betrekken om
drijvend te blijven op het stille
water van de vlakke dagen.

Je mag geen bange vogel aan een
uitgezongen kermisganger toevertrouwen,
een kleurloze bloem voorbehouden
voor een koel koud graf.

Als je gelooft in geschenken
voor opgewonden herberglopers,
leg je teatraal, opgestapelde
gedachten weerloos bloot.

Ik wou de eerste vreugde drinken.
Graag in overdaad berusten.
Vreemde muren sieren en
moedig banken pijn verbranden.

Achilles M. Surinx