Yang. Jaargang 17

Gedichten

Ik wil iets kostelijkers, iets harders.
Ik wil ook dat ze mij begrijpt.
Mijn mannelijke instinct is scherp en levendig.
Er mag in deze dingen geen misverstand sluipen.

Ik druk mijn mond vast op de hare
mijn tanden in haar lippen, mijn hand in haar slip.
Ik moet mijn hartstocht onmiskenbaar tonen.
Huiveringen zijn muziek geworden, sidderende gedachten.

Soms voel ik me verward, dan wil ik spreken,
spreken over misverstanden, onbegrip en gevoelens.
De blikken om mij heen zijn ondoorgrondelijk,
dierlijk en onpeilbaar in hun bedoelingen.

Mijn vermoeidheid en ontspanning
zwepen mijn begeerten op.
Ik beef, op de rand van mijn bed.
Ik sluit mijn ogen, een engel buigt zich over mij heen.

Rabin Gangadin