Yang. Jaargang 17

[p. 102]

Humanistenpraatjes

De zwijgende meerderheid wordt dikwijls ingeroepen om censuur op de handelende minderheid te verantwoorden.

Zelfbedrog, vlucht en martelaarschap bieden nooit oplossingen voor moeilijkheden. Vaak zijn ze pantsers voor onverantwoordelijkheid.

Velen handelen zonder zin omdat ze ‘in’ willen zijn.

Wie wit-zwart denkt maakt het zich gemakkelijk.

Wie aan de weg timmert krijgt vaak meer planken op zijn kop dan hij verwerken kan.

Wie uitersten weet te doseren heeft veel kans op het juiste pad te wandelen.

Harmonisch met jezelf leven is moeilijker dan men toegeven wil.

Voortdurend vergeet men dat ‘zijn’ niets te maken heeft met ‘hebben’.

Le ciel c'est les autres heeft reeds velen ongelukkig gemaakt.

Wie in zijn mens-zijn gelooft zal nooit ontkennen dat hij in veranderbaarheid gelooft.

De mens willen begrijpen is kiezen voor een moeilijk bestaan.

Onder de vlag van het pluralisme wordt dikwijls de onverdraagzaamheid verkocht.

Een man of een vrouw als een open boek is onleesbaar.

Wie bestendig denkt dat hij alles te zeggen heeft bekent meteen zijn onmacht.

De kritikaster is de venijnige, kleine broer van de criticus.

Absolute vrijheid is de leuze van hem die niet weet wat vrijheid is.

Het gevaarlijkste kruid op aarde is laster.

Wie bang is te getuigen dat hij seks en erotiek ontzettend belangrijk acht is eigenlijk niet waard dat hij er de vreugde, de blijheid en de ontspanning van genieten mag.

Men hoeft geen profeet te zijn om te weten dat wij sedert jaren volop in een nieuwe Renaissance leven, een her- of geboren worden van andere waarden, wetten, bewegingen, samenlevingsvormen, houdingen en gedragingen... kortom een nieuwe stijl. Elke geboorte brengt vreugde maar gaat ook gepaard met pijn en verlies, later met groei naar volwassenheid, met aanpassingsmoeilijkheden. Dit is zo in het kleine, maar ook in het grote en wie dat uit het oog verliest kan onmogelijk de belangrijkheid beseffen van het eigentijds bestaan.

Het is ontzettend jammer dat zo weinigen kunnen aanvaarden dat zelfs de waardevolste eigenschappen van een mens bepaalde schaduwzijden vertonen en dat ook heel wat gebreken soms tot iets positiefs leiden.

Wie het bourgeoisnarrenpak uittrekt moet beseffen dat het even bekrompen is het te ruilen voor een andere bespottelijke vermomming.

Een kleine, mooie daad is nog steeds meer dan een groot, schoon woord.

Vrijzinnig zijn is zich niet onzeker voelen in het onzekere.

[p. 103]

Halve waarheden zijn gevaarlijker dan helemaal geen waarheid.

We zijn niet alleen wat we zijn maar ook wat anderen van ons gemaakt hebben.

Het is onthutsend dat de mens die zich zo boven de dieren wist te verheffen thans door zijn wetenschap tot het inzicht wordt gebracht dat hij meer aandacht moet besteden aan zijn animaal gedragspatroon om zijn bestaan in betere banen te loodsen.

Lachen is vooral een menselijke aangelegenheid. We hoeven er ons dus helemaal niet over te schamen.

De mate waarmede men zijn principes toepast is net zo belangrijk als de principes zelf.

De mens is pas mens omdat hij meer is of althans meer kan zijn dan louter instinkt.

Het is merkwaardig dat vele mensen die gekant zijn tegen het geloof zo vaak een zin beginnen met: ‘ik geloof’.

Voor een verstandig mens is redeneren niet voldoende. Men moet goed redeneren.

Het schuldgevoel, waarmede men ons heeft opgescheept, belet velen vrij en blij te zijn.

Wezenlijke betrokkenheid bij de kultuur betekent vooral geboeid zijn en aktief reageren op de inhoudelijke waarden van de kultuur. Het heeft niets te zien met ereplaatsen op plechtige openingen, akademische zittingen, hulde-manifestaties. Dat is gewoon kultuur-kitsch die echter erg gesmaakt wordt door Baas Ganzendonck-kulturologen.

Men is slechts wezenlijk groot als men de duizenden dwergen in zichzelf overwonnen heeft.

Wie in de wereld slechts lafaards en helden, slechts rechtvaardigen en misdadigers, slechts reuzen en dwergen kent heeft nog een hele weg af te leggen vooraleer hij de mens zal ontdekken.

Wij leven in een verwarrende tijd, doch voor elke nieuwe vraag is er ook een nieuw antwoord.

Wie harmonisch veranderen wil moet voortdurend aan zichzelf werken.

Waarom hebt u niet geluisterd? vroeg hij.

Omdat u niets te vertellen hebt! antwoordde ik.

Het is niet omdat een intellektueel soms heel goed weet wat menselijke grootheid is dat hij er ook in slaagt die te bereiken.

Sterk persoonlijke reakties worden door velen als agressieve gedragingen veroordeeld.

Sommige mensen menen dat ze altijd buitenissig moeten zijn om hun persoonlijkheid te bewijzen.

Er is een groot verschil tussen een mening vooropzetten en het poneren van een mening alsof ze de enig mogelijke, de enig juiste is.

Een te vluchtig oordeel heeft al vele mensen in grenzeloze miserie gestort.

Alles verguizen is net zo dom als alles ophemelen.

Het bezit van een hoofd is nog geen waarborg voor helder denken.

Op kilometers afstand ontwaren we de kleine fouten van de anderen. De eigen fouten zien we echter zelfs met een sterke loep niet.

[p. 104]

Het samenzijn van man en vrouw moeten we durven beleven als een weergaloos genot, als een verrukkelijke lust, als een vreugdevolle bevrijding.

Het schematiseren van de mens en het leven leidt vaak tot verminking van mens en bestaan.

Handelingen en voorvallen die vandaag de dag slechts kunnen rekenen op het misprijzen van de zg. intellektuelen zullen enkele tientallen jaren later het onderwerp vormen van geleerde studies van datzelfde slag intellektuelen.

Verstandig zijn betekent het bestaan beschouwen als een bron van vreugde i.p.v. een last.

Een tijd die voortdurend de behoefte voelt naar het verleden te wijzen toont duidelijk aan dat hij niet echt bestaat.

Velen zijn zo ijdel dat ze zich aldoor bekommeren om hun image, zelfs om het image dat zal blijven na hun dood.

Te weinig verbeelding maakt van een mens een grijze muis, te veel fantasie echter zet de mens een zotskap op.

De waarde van een mens wordt niet bepaald door zijn slechte of goede neigingen doch door zijn daden, zijn gedrag, zijn houding en zijn instelling.

Mens blijven middenin het onmenselijke is het enige dat men doen kan om bij te dragen tot een meer leefbare wereld.

Een goed uitgebalanceerde vrijzinnige is iemand die erin slaagt zich voorbeeldig in evenwicht te houden zonder absolute zekerheden, zonder vaste waarden, zonder een rotsvaste steun.

Rik Lanckrock