Yang. Jaargang 17

Stephan Vandewiele

Ons moment

Eens sta ik op, het begin
van een warme, fantastische weg
waarlangs ik even de grond onder mijn voeten verleg,
waar ik me langs jou een geweten verzin.

Tien maal reeds, of meer
heb jij mij als een vogel in de bek van de kat,
maar onwetend dan, in de tragedie-zone gehad.
Gelukkig is dit een pijn die ik nooit verleer.

Vijf maanden hebben mij tot inzicht gebracht,
hebben de toon van mijn liefde verlegd
Positief-waar vanuit negatief-onecht
zoals ik je nieuwe levenswijze voor jou verwacht.

Dan wordt het tijd dat ik mijn vreugde beschouw
Neergeschreven blijkt ze kil,
beduidt ze niet wat ik echt zeggen wil
Hoewel kil, dan toch: ik hou van jou.