Yang. Jaargang 17

[p. 7]

Maurice Geeroms

Zij stierf in 1940

Ik heb moeder, nooit kunnen vragen
Het hoe, of het waarom
Zij bezweek, onder de slagen
En wij kinderen, bleven stom
Jaar na jaar
Ging de geboorte verder
Haar leven, altijd even zwaar
Een kudde schapen, zonder herder
Want hij, was 't woeste dier
Die iedereen zou verscheuren
Zijn geest, gevoed door bier
Kon geen weigering, goedkeuren
Toen de crisistijd
De zwakke nog verzwakte
Begon ze aan de laatste strijd
Tot de oorlog de knoop doorhakte
Verspreid ten alle kant
Vonden wij, een onderkomen
Tehuis ons onbekend of niet verwant
Als einde, van ons kinderdromen