Yang. Jaargang 17

Bernard Dewulf

Uit de cyclus ‘Roerloos ingevuld’

later lacht nog de stille mens.
te laat, nu uren dichter bij elkaar
gekropen zijn. en het licht van kant
veranderd.

(met lome vleugelslag bereikt de dag
zijn einde niet: het dragen van
de wind en stilaan schuiven van
een tijd. zij zijn gebeurd.)

ik heb het niet gezien. het was geen
zicht, want ook de bloemen niet - zij
gingen toe. terwijl een lange hoop er lag
te krimpen. en de wereld in de rode gloed.

ik heb het niet gezien. maar zacht
lacht nu de nacht.