Yang. Jaargang 17

Bob Terny

Van liever leed ben ook ik
de solitaire dichter, speurend
zowel naar Parcival
als naar de Gouden Graal. Gedoemd
tot losjes keer op keer
te verliezen onderweg, een dag een jaar,
elke steigering naar een plaats
waar het goed mag zijn te hokken,
ontzet uit vele machten.

Hoor mij aan en lach
maar niet te kwistig: twintig
verloren eeuwen kijken op mij neer
telkens ik in- en uitpak
na eindeloze tweespraak
tussen mijn rug en ik.

Mijn lichaam is mijn slot geworden
en de vele noten op mijn eens geroemd gezang
hunkeren nog slechts
naar ontbolstering.

Zo wacht ik
met stille schreden
op elke kentering.