Yang. Jaargang 17

Lieve Dekeuleneer

zij zit achter
een bedampte ruit
vol druipende druppels
en denkt
aan de nacht
aan harlekijn

hij trok
voorzichtig
in het schrille maanlicht
pluim per pluim
alle pluimen uit de hoen
sneed de buik
open
en zocht
de parels
alleen
bloed stroomde uit de vogel
hij huilde stilletjes
voor
de parelhoen
zonder parels

onder de oude beuk
graafde hij een kuil
en lei met veel respekt
het dode dier
in de aarde -

vandaag
op het graf
neuriet hij een klaaglied
en voelt de warme veren
in zijn broekzak

hij zweet
en krijgt
kippevel