Yang. Jaargang 17

[p. 47]

Freddy Walraet

Een gebroken glimlach

het terras van het ouderwets hotelletje was leeg
op een paar mensen na
de sfeer was als regen
die weggleed langs vuile ramen
van een duistere kamer

ik zat niets te doen
naast een leeg glas
heimwee kwam plots opdagen
als de mist in een vreemd landschap

aan jou denken bracht me niet verder
dan vage herinneringen
je had je haar terug rood geverfd

ik kocht een krant
en bladerde verveeld tussen belangrijke gebeurtenissen
toen de zon doorbrak
stond je op zonder een woord te zeggen
ik riep de ober
maar die bleek al weg te zijn