Yang. Jaargang 17

Jef van Valckenborgh

Tine

Zij kon mijn vrouw zijn.
Nu is zij thuis in het tehuis
met honderdtwintig andere vrouwen.
Haar lotgenoten op hun slaapkamers
heeft zij niet zelf gekozen.

Nu is zij een foto op haar dossier.
In haar wereld zonder woorden
Koestert zij alleen haar poppen
Alleen haar glimlach,
het stereotype spel van haar mooie vingers
Zijn oorverdovend duidelijke taal.
Maar bevestigen onze handicap.

Ik blijf sprakeloos kijken
hoe zij in ganzepas
naar de konijnen trekt
en constateer
dat haar gesubsidieerde jurk
te smal geworden is.