Yang. Jaargang 17

Ingeborg D'hoker

Hier is elke dag een ingehouden adem
want deze mensen lachen heel hard en
huilen slechts als het moet.

Deze mensen. Ze ontkennen
dat leven doodgaan is en menen
dat een lichaam een wolk is.

Dit moeë lichaam hier is een houten koffer
waaruit ik iedere avond purperen gewaden haal
die geen mens ooit aantrekken zal.

Zestien ben ik en helaas, nog ouder moet ik worden.
Waar is elke hand van perkament,
iedere mond van goud?