Yang. Jaargang 37

[p. 268]

personalia

Donald Antrim (19??) schreef eerder al Elect Mr. Robinson for a Better World en The Hundred Brothers. Zijn laatste boek, The Verificationist, bevat opnieuw personages die het niet kunnen laten om de realiteit te doen verdwijnen in beleefde conversatie, vervolgens dat beseffen en dat besef ook nog eens met zoveel woorden uitspreken. Zijn romans bestaan uit één massieve brok tekst, zonder hoofdstukken of pagina-onderbrekingen, omdat de lezer, volgens Antrim zelf, anders al te snel zou gaan inzien ‘hoe gebrekkig en onwaarschijnlijk het allemaal is’. Hij is een van de schijnbaar tientallen Amerikaanse auteurs die vergeleken worden met Barthelme, Pynchon en Coover.

Inge Arteel (1969) werkt aan de VUB aan een proefschrift over het proza van Friederike Mayröcker. Van die laatste vertaalde ze onlangs samen met Dirk Van Hulle de Magisch Bladwerk, een bloemlezing uit haar korte proza.

Erik Bindervoet (1962) Redacteur van Platforum sinds 1982. Werkt met Robbert-Jan Henkes samen aan nummer 150 van dat tijdschrift, de vertaling van Finnegans Wake, die volgend jaar verschijnt. Publiceerde eerder o.a. De saaiste jongen ter wereld en De schilderen zijn model. Aap verschijnt dit najaar bij uitgeverij De Harmonie.

Pieter De Buysser (1972) is de knecht van Lampe.

J.H. de Roder (1958) schrijft vooral over moderne literatuur in o.a. Raster, Armada, Parmentier, yang en Standaard der Letteren. Oktober van dit jaar verschijnt bij Vantilt zijn eerste essaybundel Het onbehagen in de literatuur.

Kurt Devrese is werkzaam in/met diverse media. Publicatie: bamboe -15 adaptaties van klassiek chinees dichtwerk (Alligator, 1997). Vertaalde van Eliot Weinberger 3 stukken over poëzie (Alligator, 1999) en een aantal essays voor Obscuur (2000/18).

Gert Morreel werkt op het Joyce-centrum aan de UIA. Tussendoor schrijft hij recensies voor Tijdcultuur, maakt hij af en toe vertalingen en werkt hij verder aan zijn doctoraatsthesis, Synthetic Dreams: The Politics and poetics of Encyclopedism.

Filip Rogiers (1966) Journalist bij De Morgen (1994-1998) en Knack (1998-). Publicaties: Monologen met Jozef Deleu (Kritak, 1993), interviewboek, en Het Orkest van de Wetstraat (Van Halewijck, 1997), essay-reportages over de impact van de Witte Mars op de Belgische politiek.

Wim Van Boxtel (1947) woont en werkt in Nijmegen. Publiceerde eerder in de Gelderse uitgave Keer dan het getij en schrijf. Debuteert met Kalfspel op Vlaamse bodem.

[p. 269]

Marc Van de Walle (1956) studeerde Germaanse Filologie aan de R.U.G. Hij is al geruime tijd geboeid door de relaties tussen jazz, literatuur en semiotiek. Vanuit die invalshoek zoekt hij het hermetisch oeuvre van W. Roggeman in zijn totaliteit op een gefundeerde wijze te duiden.

Dirk Van Hulle (1966) is verbonden aan de UIA en recenseert voor De Morgen. Hij vertaalde onlangs samen met Inge Arteel de extra yang-uitgave Magisch Bladwerk, een bloemlezing uit het korte proza van Friederike Mayrocker.

Peter Venmans (1963) was tot voor een paar jaar redacteur van yang. Recenseert Spaanse literatuur voor De Morgen en de Volkskrant. Publiceerde o a een overzicht van de Spaanse roman na 1975 bij uitgeverij Peeters.

[Paul Verhaeghen] (1996) publiceerde eerder de roman Lichtenberg (Manteau, 1996, ASLK-Debuutprijs) en, samen met Isabelle Rossaert, de brieven/verhalenbundel De VenusBergVariaties (Manteau, 1999). De roman Omega Minor (2002?) staat in de wankele steigers Vier hoofdstukken daaruit verschijnen dit jaar in yang.

Eliot Weinberger is Amerikaans essayist, editor en vertaler. Auteur van Nineteen Ways of Looking at Wang Wei en een viertal essaybundels. Publiceerde in 1993 de bloemlezing American Poetry since 1950. Innovators & Outsiders; en recent de opmerkelijke Selected Non-Fictions van Jorge Luis Borges. Vertaler van voornamelijk Latijns-Amerikaanse poëzie.

Xhafa Sislej (1970) maakte de tekeningen in deze aflevering op vraag van de beeldredactie. Het werk van deze jonge Albanese kunstenaar is hoofdzakelijk geent op begrippen als migratie en verreemding, non-communicatie en ‘displacement’, noties als criminaliteit en illegaliteit. Deze thema's worden met de nodige subversieve ironie in beeld gebracht. Xhafa's werk - dat naast foto's, tekeningen en video's ook performances en installaties omvat - is politiek geladen en kan tegelijkertijd gelezen worden als een parodie op wat ‘maatschappelijk geëngageerde kunst’ heet te zijn In deze nieuwe reeks tekeningen verwerkt hij onder meer verwijzingen naar de twaalf apostelen (Maria Magdalena incluus) en naar de gemengde gevoelens (mix van hypocrisie en angst) waarmee Albanese inwilkelingen, doorgaans afgeschilderd als maffiosi en bendeleden, in West-Europa benaderd worden.