Kleine gedichten voor kinderen

[p. 28]

Het gebroken glas.
Eene Vertelling.

Cornelis had een glas gebroken

Voor aan de straat;

Schoon hij de stukken had verstoken,

Hij wist geen raad.

Hij had een afschrik van het liegen,

Wijl god het ziet;

[p. 29]

 

En zou hij nu mama bedriegen.

 

Dat kon hij niet.

 

 

 

Hij stond onthutseld en bewogen;

 

De moeder komt;

 

Zij ziet de tranen in zijn oogen;

 

Hij scheen verstomd.

 

‘Heeft keesje,’ zei ze, ‘wat bedreven?

 

Wat scheelt er aan?’

 

‘'k Heb,’ zei hij, ‘moederlief! zoo even

 

Weêr kwaad gedaan.

 

 

 

Terwijl ik bezig met paletten

 

Bij 't venster was,

 

Vloog mijn volan, door 't forsch raketten,

 

Daar in het glas,

 

Maar als uw keesje 't van zijn leven

 

Niet weder doet.

 

Dan wilt gij 't immers hem vergeven,

 

Gij zijt zoo goed!’

 

 

 

‘Kom, keesje-lief houd op met krijten,’

 

Zei moeder toen:

 

‘'k Wil u dien misslag niet verwijten,’

 

Hij kreeg een zoen.

[p. 30]

 

‘Die altoos wil de waarheid spreken,

 

Wordt wel beloond.

 

Die leugens zoekt voor zijn gebreken,

 

Wordt nooit verschoond.’