Diarium van Egbert Alting 1553-1594

Vrijdach 11 Octobris 1560.

Soe Johan Eysens den rentemester vorg. dagen laten ende deselve rentemester bekant, woe he em sijn hues niet hadde ver beden laten, is hem daerup weder ingesecht, dat he mucht wall reysen na sijn gevallen, daerup he gesacht, well em sijn onkosten dan betalen solde etc. Johan Eysens oeverst hefft sich beclaget, eerst dat he witlick ende wal mit den graven verdragen weer ende dat de saeke vertogen worde, begeerde de rentemester solde sijn vulmacht toenen, he enige upsegginge sijns hueses solde moegen doen, begheerde oeck rechtlyck gescheyden ende gesleten to worden, so oer kuntschap, daer Eysens sich verhoepede mede to verdegenen, durch sodane verloep van tijde muchte uuther tijdt gaen, daerup he gesacht, woe he geen ander vulmacht offte bevell van wegen sijns heren en hadde¹⁾.

1) In Reg. Feith 1561.120 bevindt zich een request aan B. en R. van Groningen, waaraan het volgende is ontleend:
Gheve yck, Johan Eysynghe, eyn ghehoersaem onderdenigher yngheseten mytborgher, juw erb. demoedelycken tho erkennen, woe eermaels ys gheboert, dat de edele ende walgheboeren here, heer Everwijn, graeve tho Benthem etc., sijne grunsynghen uut onsen huyse hyer bynnen deser stadt dorch onse sympele, slechte ende eenffoldyghe onwetene versuymenisse (soe dat huys yn dre verscheyden parten ende porcelen verarft was) ende nyet uut wrevelmoedycheyt, up rechter bestemmeder ure nyet betaelt ys gheworden, alsoe dat sijn genaeden dorch sijne gesanden deshalven ghene clene actie up ons heft laeten intenderen. Is voer eerst soe veer in der saecke gheprocedeert, dat yck sijn genaeden dorch sijne ghesanden guetlycken heb laeten ansegghen ende begheert, sijn genaden wolde gheleven de actie tho verlaeten... wolde yck sijn genaden gheerne des onlustes halven... myt eyn gheschenck van twe ende dertich loet sulvers vereren. Ist middeler tidt gheboert, dat sijn genaden selffs in eghener persoenen alhyer bynnen Gronnynghen ys ghekoemen, hetwelcke yck vereyschende, byn yck des synnes ghewest, sijn genaeden dorch mijnen swaegher Wyllem Dreuwes deshalven oetmoedelycken tho laeten begroeten. Mijn swaegher oeverst, koemende voer Berent in dye Kroenen huys, alwaer mijn heer sijn genaden ter herberge was gheleghen, ys hem eyner sijner genaden deners beiegent, vraeghende wat he begheerde. Sachte mijn swager, he wolde mijn heer sijn genaden gheerne selffs persoenlycken ende muntlycken spreken. Heft de dener mijnen swager daertho nyet wyllen ofte dorven verhelpen, ofte he heft de saecke eerst van mijn swaegher wyllen weten. Soe heft mijn swaegher denselvighen de saecke int lange ont-decket....... dat wij sijn ghenaeden wal een clene vererynghe na schaemel borgher vermoeghent wolden doen myt een gheschenck van 32 loet, oeverst soe wij sijn genaeden kumpst nyet hadden vermoedet, were soedaenen bij ons nyet rede, doch wij hadden wal een beker van 26 loet, sunder de were niet gemaeckt, dat men de sijn genaden solde moegen presenteren. Sus hadde mijn swaegher noch wal een golden modaliken, als men an een benet (= muts) draecht. Datselvighe lyet mijn swager denselven mijns heren dener voert syen, seggende: hyer bynt noch gheen edelstenen yn, was oeck noch niet upghemaeckt, alst behoerde. Wen hem duchte de edele walgheboeren gravynne tselve solde in danck wyllen nemen, hadde hoer genaden wal goltsmeden, dye dat voert up ende rede kunden maecken. Heft deselvige man mijnen swaegher gheantwoert seggende: dewijle gij u beclaeghen, dat iuw swaegher een slycht, ghemeen borgher ys ende nu gheen beker rede hebben, als gij sijn genaeden ontboeden hadden, soe wolde yck iuw raeden, gij solden twe erb. radesfrunden krijghen, dat de iuw swaegers halven an sijn genaden een voerbede deden; sijn genaden passede weynych up soe voele gheschencks, doch man solde sijn ghenaden dorch de erb. mannen den beker, daer mijn swaegher van ghesecht hadde, laeten presenteren, soe kreghen wij de saecke uut genaden wal quidt, dat het ons nycht dorste kosten. Soe heft mijn swaegher nae alle de reden nochtans anghestaen, off hye sijn genaeden sulvest tho woerde mochte koemen. Soe ys de man hen bynnenghegaen ende wedergekoemen, seggende, mijn swaeger solde des morghens vroe bij sijn genaden koemen ende daerbeneffens geraeden, dat mijn swaegher twe raedesfrunden solde medebrenghen. Des mijn swaegher hem bedanckede ende ys mijn swager voert stracks ghegaen an den borghemester, begherende sijn erb. wolde gheleven twe raedesfrunden tho ordineren, omrae des anderen daeghes mede tho gaen ende eyn voerbede tdoen. Heft de erb. borghemester sulckes affgheslaeghen, segghende, he kunde daer nemant to dwyngen, mijn swaeger ende wij mochten selffs guede erb. frunden ansuecken ende bewyllyghen, hetwelcke wij versueckende, hebben nyemant koenen bekoemen....... daerup synne wij ghegaen an den erb. Hidde Jensema ende den erb. Johan Horenken ende deselvighen anghedraeghen, wat ons geraeden was ende bewyllyghet, om een voerbede myt ons tho gaen. Als oeverst mijn swaegher des morgens vroe bij den erb. Johan Horenken ys ghekoemen, heft gemelte Hoerenken mijnen swaegher thogesecht, hye voer hen solde gaen ende vernemen, off mijn here bij hant were, sye wolden hem voert volghen. Is mijn swaegher ghegaen, koemende an Berendt in de Kroenen huys ende de doere weynich oepen scuvende, heft hye ghesyen, dat mijn heer myt Hindrick Boeve, onsen medeborgher, an de tafel was gheseten. Mijn swaegher weder thorugge tredende, heft Hindrick Boeve geroepen: naber Wyllem, koempt men in. Ende als mijn swaegher ys ingetreden, koemende ontrent den dysch, heft sijn genaden ghefraeghet, wat mijn swager begheerde; dewelcke heft gheantwoert, dat he hadde twe erb. mannen bewyllyghet, om bij sijn genaden tho koemen, om een voerbede an sijn genaden tho doen voer sijn swaegher der versumeden grunsynghen halven. Des sijn genaden ghefraeghet, off mijn swaegher dat gheschenck aldaer hadde, daer sijn genaden van was anghesacht. Heft mijn swaegher sijn ghenaden een beker gepresenteert, beclaeghende syck datmael anders gheen rede ende denselven oeck selffs nyet ghemaeckt thebben..... Waerup sijn ghenaeden den beker yn der hant ghenoemen ende up den dysch neder ghesedt ende ghesacht: het ys even voel. Myts ys daer een dener ghekoemen, seggende: genedigher heer, daer bynt twe mannen, begheren iuw genaeden tho spreken. Heft sijn genaden gheantwoerdt: sijn sij balde daer, laetse bynnen komen. Als oeverst de erb. voerbenoemde mannen sijn ghenaden begroetet ende de voerbede ghedaen hadden, is sijn ghenade myt ener van sijn genaden hoffgesynde affgetreden ende syck besproecken, heft den erb. mannen dorch den, daer sijn genade syck mede hadde besproecken, laeten ansegghen, sijn genade schenckede een erb. raede mytsampt den ghemene ingheseten dusser stadt als sijne fruntlycke leve nabueren de voerbemelte actie. Waerup de erb. voerg. mannen weder hebben gheantwoert, se weren nyet van weghen des erb. Raedes, noch oeck als lytmaeten dessulvighen, sunder alse private persoenen.... des sijn genaeden aldoe selffs muntlycken ghesacht ende ghesproecken, dye saecke ofte actie were den erb. mannen dannoch evenwal gheschoncken. Ende als de erb. Johan Hoerenken van sijn genaden begheerde, tselve ynt boeck mocht uutghedaen worden, heft sijn genaden tselve tho geschyen belooft..... dan weynych tijdes nadat sijn genaden was vertoeghen, is Berent yn de Kroene bij mijn swaegher Wyllem Dreuwes ghekoemen, brengende hem den beker weder, seggende, dat sijn genediger heer hem lyet vraeghen, off hye vermeende sijn genaden een kremer ofte kynt were, dat men hem sulcken bekerken brochte; de twe erb. mannen hadden sijn genaden een gheschenck ghelooft, dat dertien dalers weerdych solde wesen........ Dewijle dan eyn erb. Raedt dorch des voerbenoempten graeven schryften onsenthalven bemoyet ende belastighet wordt, is mijn onderdenighe bede ende begeerte, eyn erb. Raedt wolde ghelyeven tho verstaen, woe syck de saecke anfenckelycken myt sijn ghenaeden thoghedraeghen heft..............