Gedichten. Deel 2

[p. 91]

Ter bruilofte, Van den Heere Joannes Fenwyk, En Mejuffer Sara Bormans.

WY zien uw Feestdagh dan verschijnen,

En 't vrolijk uur, zoo lang verwacht,

Staet in geboorte dezen nacht,

Welke al uw zorg zal doen verdwijnen,

O Fenwyk! die na lang gedult,

Nu eens uw wenschen ziet vervult:

Uw Bormans luistert na uw klachten,

Al wat gy wilt neemt zy in 't goê;

Zy zal met lust uw smart verzachten,

En reikt u bey haer armen toe.

Pigmalion, door min gedreven,

Daer al zijn hart en zin op speelt,

Ontvonkte 't ongevoelig beelt,

En gaf het koude marmer leven,

Hy kust het lichaem, zonder vlek,

Blijft hangen om den blanken nek,

En streelende de zuivre leden,

Ziet tot belooning van zijn min,

Het beelt, begaeft met ziel en reden,

Herschapen tot zijn gemalin.

Niet anders was uw Bruid voorheenen

Gevoeleloos en kout als steen

Voor minnaers en al hun gebeên,

Zy achte op klagten noch op weenen,

[p. 92]

 

Het hart en 't lichaem street om prijs,

 

Om koel en blank te zijn als Ys.

 

De koelheit hebt gy weggenomen,

 

Uw liefde en hare is even groot,

 

Geniet uw wensch nu zonder schroomen.

 

Zy gunt u haren blanken schoot.

 

 

 

Hoe kunt gy schooner tijt verhopen,

 

Voor uw gewenschte huwlijksbant?

 

De Vree verquikt alom het lant,

 

De dolle Krijg is doot gelopen.

 

De Welvaert, die op sterven lag,

 

Springt weder vrolijk voor den dagh.

 

Het lacht u alles toe in 't paren,

 

't Ontbreekt aen schoonheit, stam, noch deugt,

 

En d'eedle lente van uw jaeren

 

Belooft u anders niet als vreugt.

 

 

 

Nu aen het kussen en omvangen;

 

Elke oogenblik is nu gewin,

 

Ontvonk de Starren zelfs tot min.

 

Zy bied u hare rozewangen,

 

Kus het verlangend hart gezont,

 

Aen haer bekoorelijke mont.

 

De Muskadel, hoe versch getrokken,

 

Hoe schoon zy toelacht aen uw lust,

 

Heeft niets het geen u kan verlokken,

 

Als gy die frissche lippen kust.

 

 

 

De zonnetoorts is aen 't verdwijnen.

 

De nacht verjaegt het deizend licht,

 

En dekt reets 's weerelts aengezicht

 

Met haere donkere gordijnen.

 

De Maen steekt hare hoorens op,

 

En al 't gestarnte stijgt intop.

[p. 93]

 

Gae, pluk de vruchten van uw vryen,

 

En eer de Zon zich weer vertoon'

 

Om door den Kreeft of Leeuw te ryen,

 

Verwachten wy een' jongen Zoon.

 

 

 

Leeft lang gelukkig met elkanderen.

 

De Twist, het boost vergift en kruis,

 

Zy eeuwig balling uit uw huis.

 

Zoo moete uw liefde noit veranderen,

 

Als datze tot uw rust en eer

 

Geduurig aengroey' meer en meer,

 

En 't geen de Tijt van uwe dagen

 

Allenks zal snoeyen na zijn zin,

 

En heimelijk uw beide ontdragen,

 

Vervult dat weer met trouwe Min.