Gedichten. Deel 2

[p. 297]

Negende Liergezang Van Q. Horatius.
Derde Boek. Zamenspraek van Horatius en Lydie.

Donex gratis eram tibi.

Horatius.

ZOo lang ik u behaegde en niemant uwe borst

Omhelsde, en op uw wangen

Geen liever jongeling bleef hangen,

Week ik in mijn geluk geen Perziaenschen Vorst.

Lydie.

Zoo lang u niemant blaekte als ik, en Chlöe niet

Mijn plaets had ingenomen,

Mocht Lydie by alle menschen komen,

En Ilia was min vermaert in 't roomsch gebiet.

Horatius.

Kretenzer Chlöe, door gezang en lier vermaert,

Heerscht over my volkomen,

Voor wie ik 't sterven niet zal schromen

Indien het sterflot, na mijn doot, haer zieltje spaert.

[p. 298]

 

Lydie.

 

Turiner Ornitszoon heeft my zijn min betoont.

 

Ik mijne menigwerven:

 

Voor wien ik tweemael wensch te sterven,

 

Zoo 't sterflot na mijn doot den jongeling verschoont.

 

Horatius.

 

Maer zoo ons Venus weer verknochte in een verbont,

 

Gelijk weleer genooten?

 

Zoo gele Chlöe wiert verstooten,

 

En wederom de deur voor Lydie openstont?

 

Lydie.

 

Al is hy schooner dan een ster: gy licht ontrust

 

Als pluimen die vervliegen,

 

En minder als de zee in slaep te wiegen,

 

'K wil met u leven, met u sneuvelen, met lust.