Van den Geluckigen Berch, ende doot des biscops Willebrant.
Dat XI capitel.
Dese Willebrant, doen hy noch te Padenborne biscop was, hadde hy twe mael int Heilige Lant geweest, om des keysers bootscap ende saken, daer hi enen alten vreemden sake vernam. Men seyde hem, dat al vast bij der stat van Tharsen enen groten berch leit, dye men daer in den lande noemt den Geluckigen Berch, of den Berch van Avonturen; ende so wie in penitencie ware met vasten VI weken lang, sijn biechte claerliken dede, ende ons Heren242 Lichaem dan ontfinge, ende also nuchteren clomme opten berch, de soude sonder twifel goede avonture vinden. Dese biscop seyde mit waren woorden, dat hi enen ridder gesien hadde tot Antiochyen, dye op desen berch geweest hadde om geluckige gracie te vinden; dye daer vandt opt alre hoechste van den berghe een tafelken al vol mit menigerhande spijsen, dat hem ende dye met hem waren dagelixs spise genoech leverde bi te leven den tijt die si daer waren. Dese biscop Willebrant243, als hi dat Sticht van Uutrecht manlic ende eerlic hadde berecht VI jaer lang, starf hi te Zwolle int jaer Ons Heren M II C ende XXXIII, ende wert mit groter eren gebrocht tot Uutrecht, ende aldaer begraven in die kercke van Sinte Servaets cloester; want hi den eersten steen van der kerken geleit hadde.