Tragedie ofte treur-spel, van Edipes en Antigone

Het derde bedrijf, de vierde uytcomst.

Sitolus.

Sitolus.

VVAt dolle raserny quelt nu mijn hert van binnen?
Wat woedelijck ghewoel steelt nu de rust mijns sinnen.
Ick weet niet wat het is, dat my rooft mijn verstant,
En brenght my in onrust, 't en waer 'tis liefdens brant.
Ick ben my selven quijt, ick mis mijn vrye wille,
Het hooft is staech ontroert, door liefdens gayle grille.
En dat tot een Ionck-Vrou, die 'k qualijck spreecken // can,

[fol. D1v]

 

Doch sien haer alle daech die 'thert doet breecken // dan,

 

Nochtans en kan ick haer niet eens te sprake komen,

 

Die al mijn wil en rust, tot haer nu heeft ghenomen:

 

Om dat sy is verselt, dickwils met and're lien

 

Soo dat ick haer niet eens mijn jonste en kan bien

 

D'welck is voor mijn een pijn, en quellingh mijnes bloede,

 

Een onrust voort ghedacht, een onrust voort ghemoede

 

Dat ick mijn Sonnens-licht vaeck voor mijn ooghen sie:

 

En dat ick over haer int minst heb gheen ghebie:

 

Doch g'bieden wou ick niet, maer dat ick haer kon spreken

 

En segghen haer een reys van mijn liefs ware teecken.

 

Dan als ick't wel bedenck, ick sal in eenen brief

 

Schryven mijn hert en sin, en sendent aen mijn Lief,

 

En sien eens of sy my hier antwoort op wil geven

 

Wiens antwoort sal helaes! mijn hert en ziel doen leven.

Binnen.