Gedichten. Deel 4

Mij dunkt daar klopt geen jonger hart.

Mij dunkt, daar klopt geen jonger hart

In iemands borst dan 't mijn,

Ofschoon ik oud en ouder werd

En duf en suf kon zijn.

Nog niets ter wereld laat mij koel,
En altijd voel ik wat ik voel

Nog even sterk en fijn.

Een lief gelaat, een zoet geluid,

Een vriendlijk oogenpaar

Werkt nog in mij niets anders uit

Dan voor ruim vijftig jaar;

Op d'aanblik van waarachtig schoon,
Op 't hooren van een hartetoon,

Trilt nog dezelfde snaar.

Schoon hij zijn helder hoofd behoudt

En weinig krachts verliest,

Die man wordt oud, wiens hart verkoudt,

Wiens zielsgevoel bevriest!

[p. 162]

 

Ook, die ontijdig zich onttrekt

 

Aan wat de jeugd des harten rekt

 

En 't heilig vuur tot voedsel strekt;

 

Die oud te zijn verkiest.