Korenbloemen

[p. 34]

Lente.

Had ik uw adem, Nachtegalen!

Uw zilvertoon,

Langs alle heuvlen, alle dalen,
Zou ik uw smeltend lied herhalen,

Zoo vol, zoo schoon!

Ik prees dien God in mijn gezangen,

Die veld en woud

Weêr 't groene kleed heeft omgehangen,
Na zoo veel maanden van verlangen

Zoo blijde aanschouwd.

Ik zou dien grooten Schepper loven,

Die, ongezien,

Zijn throon gevestigd heeft daar boven,
En wien de bloemkens onzer hoven

Hunne offers biên.

[p. 35]

 

Mijn zangtoon zou des morgens stijgen,

 

En 's avonds laat;

 

Met u, zoude ik des nachts niet zwijgen,

 

Daar 't maantjen, glurend door de twijgen,

 

Ons gadeslaat;

 

 

 

En 't oog dat nimmer wordt gesloten,

 

Dat alles ziet,

 

Den kleinen zanger en den grooten,

 

Wier lofgezangen samenvloten,

 

In gunst bespiedt.

 

 

 

Mijn lied zou vrome zielen treffen,

 

Daar 't woorden gaf

 

Aan wat zy kennen en beseffen,

 

En logge geesten opwaart heffen

 

Uit stof en draf.

 

 

 

Ik ware een priester in dien tempel,

 

Die thands alom

 

Van liefde en almacht toont den stempel -

 

Nu zink ik zwijgende op den drempel,

 

Van 't heiligdom.