Het litteken van Odysseus

[p. 27]

Mare d'Africa

Jij rekt je en ademt in de kleuren.

In de onrustige golf
in de piramiden van zwavel puntig aan de zon
vonkt en verliest zich
het uiteinde van het dorp.

Ik pluk je hart
als in de hoge stilte me ontroert
een gemompel van mensen langs de straat.
Ontstorven aan de nevels van daarginds
herleef ik hier binnen je blauwe avonden
in die enkele late boten
overbloesemd met lichten.

Als je zwicht voor de slaap
en je houten sandalen kleppen
als je neuriet naar het onbekende
en ik verdoold sta op je wegkruisingen,
dan ontsteek je in het donker van een plein
een lamp van kalmte voor mij, een vitrine.

Ik zal ontwijken als de wind
je oevers aanvalt:
zij van de haven weten het hoe ijdel
't verdedigen van heldre dagen is.

's Nachts wordt het dorp door draailichten doorwoeld
dan is 't omsingeld door de slapeloosheid
van vuren die het veld berennen
en door het hees tumult
van locomotieven
vluchtende naar de grens.