Niet hier, niet heden

[p. 20]

Chagall

Van mij is alleen
het land dat bestaat in mijn ziel
en dat land is wat ik niet verloochen.
In mij bloeien tuinen
en mijn bloemen zijn verzonnen.
De straten behoren mij toe
maar huizen staan er niet in:
zij zijn al in mijn kindertijd vernield
de bewoners zweven door de lucht
op zoek naar een woning.
Zij wonen in mijn ziel.

Dit is de taal van Chagall:
groeten wij de ziel van Chagall
die een woning heeft geopend
met de waseming van een traan
de zekerheid van een lach
Want Chagall - nieuwe Mozes - heeft
bronnen geslagen het vuur getemd
het steen beheerst
en de lucht trilt van hem
Boven de aardse glories hing hij glories
van triomf.
Hij ging uit en opende een woning.
Hij herstelde het oude Israel
en omwolkt het met sluiers van gebeden.