Niet hier, niet heden

[p. 21]

Vrij en triest

Lente nog? Werkelijk. Bij 't dagen zie ik
(groen vlezig voedzaam) het bollende
pulp van de wereld.
Eerst later later hitst de zon de gulzige
mikrobenkolonies op die er
onder liggen ingegrift, een stuk levend
grafschrift in 't hart van dingen
die gedoemd zijn naar 't blonde toe te rotten.
En 's middags vallen vliegen erop neer.

Dan verschijnt de vlag
waaraan geen medaljes hangen
de naakte boom die rondtast
zonder vruchten of loof, als een blinde,
de vreemdeling die op een zondag
een onverhoedse trap is afgekomen
en die nu overal sterven kan
vrij en onmetelijk triest
zonder ooit de namen te noemen
de werken de motieven
aan de raaf en aan de mens
aan de ontgoochelde zwerm van de vlinders.