Stenen tijdperk

[p. 34]

Morgen [II]

Elk venster ziet op vensters uit
elke deur gaat naar deuren open
en ieder groen blad gedoopt in zon
iedere witte seringentak
verheerlijken mijn verlangen
uit dit niet het al te bereiken
in alle dingen onsterflijk te zijn.
Wat een inscheuring diep
die van mijn ziel in het al
Ik klem me met heel mijn ziel
vast in ieder ding
onafgebroken vindt zich weer
mijn ganse ik in ieder ding.

Men zingt dicht bij de oorlog
spoelt met de afwas zijn doden weg
plaveit de straat met beminde hoofden
vervolgt de wezens die men aanbidt
stoot messen in waarvan men droomde
helpt wie men beschermt te vergaan
kijkt de straatzanger 't brood uit de mond
lacht om de angst van trouwe makkers
viert het ongeluk van de gevelde vriend

Wie mij verlangt, breke die ban:
vraag het aan ieder open venster
aan de deur die gaapt naar de gang
aan het riet met zijn merg van wind
aan het spoor van een tred, van een ster

[p. 35]

 

zij zijn mijn borgen voor Morgen

 

voor mijn verlangen 't al te bereiken

 

al wat nog anders schijnt is voorbij

 

Oud is het draaien van de tijden

 

maar een degenpunt van bevrijding

 

zit in de knop van herboren lente

 

 

 

en hoe oud het draaien der tijden is

 

tussen vensters die naar vensters zien

 

en deuren opengaand naar deuren

 

de dageraad is nieuw, - is nieuw!