Stenen tijdperk

[p. 36]

De verkenners

Een vloot van duizend walvissen
(galjoenen hooggetuigd) vaart
over smaragden oceaan

De ceremoniële beweging
van hun zwaarwichtig ras

ontleent een verlate gratie
aan het ballet van hun geysers.

Ogen diepstarend uit benen maskers
hebben een bloeiende oever ontdekt

ze laten hun groene rijk aan de vissen.
Als de pliocene steekmug zeggen ze

dat hun element voortaan de lucht is.
De aarde waarover ze bewegen

wordt nu spoedig hun Heilig Land.
(Zo al deze pelgrims hun tong vinden

wat zullen hun kantieken klinken!)
Ze beroeren de boorden met hun neus

snuffend naar rozen naar druiven,
ze beuren de dikke snoet uit de zee

en baarlijk uitgelaten
balkt elk een bazuinend geblaas

en spreidt de knie met de vinnen.
Maar wie niet wil zwemmen, niet recht kan staan

[p. 37]

 

die zakt snel weg in 't slijk, in het zand

 

En de zee en de wind en de wormen

 

 

 

zullen de laatste wil van de Profeten

 

verijdelen.