Sjweitberg (onder ps. G. Rapaille)

[p. 25]

In Sjweitberg is 't natuurlik lente op ziene tied. En de medam op 't terras kriet van Feel vuer d'r dartigste kiër oetgelag dat 't néét Sjweiberich is - want dat is e gehuch tössje lëpe en Mechele - mè vuer ins en vuer altied: Sjweitberg.

‘Schweisberg kin d'r auch zegke, medam.’ Dae Feel kint zien tale. ‘Sueur de la Montagne maogt auch medam. Of Sweathill of Sudoris et montanus. In Katwijk zeggen ze: Zweetberg, wijfie.’ Dae Feel durft. D'r gemiddelde Sjweitbergenaer zou dat neet durve. De jong sjnaake, jao, mè dat zint nog gein gemiddelde. Es ze dat waal zint durve ze 't auch neet mië. Feel waal. Dae ruuk enne Hollender op doezend maeter. En taege die durft hae. Mit gemaak. Feel waal.

[p. 26]

Van Kaap

- Van Kaap waor wir ins bezig. Van Kaap is vössje gewae. Van Kaap is gewae vössje. Mit e paar vrung oet café Romantica. Van Kaap hat e sjiek sjoën deftig gael jeske. Nachvössje is van Kaap gewae. Tössje Heppetig en Kaalvandereis. Van Kaap is mit vössje gewae en op d'r terukwaeg voërte ze uever d'r lange ouwe Riekswaeg teruk op Sjweitberg aan. Langs ettelikke aspergevelder. Sommige bloët, angere nog onger plestiek. Dat sjittert sjoën en sjiek in 't leech van d'r maon.

Van Kaap zag: ‘Man, 't sjtikt hier van de asperges! Hadde v'r maar zo'n steekding dan konden we 't vruiwke bliej make, jonge!’

Vösjvrung same op d'r terukwaeg van 't nachvössje en van Kaap hat 't uever zo'n steekding. Wat dachste? Sjatere natuurlik, die viezerikke.

‘Pòpò, van Kaap is wir ins bezig.’

‘Nee jonge, zonger flauwe kul. Dat ligt hiej toch voor 't oprape!’

‘Vuer 't oetsjtaeke zulste bedoele.’

‘Nou, stop dan!’

‘Nae van Kaap, viër kinne die witte bengele zelf nog waal betale.’

D'r woërt dus gewoon durggevare op d'r lange ouwe Riekswaeg. Teruk van't nachvössje, op Sjweitberg aan.

‘Verrek, hé, wach eens, wat is dat?’ Van Kaap haw wir get angesj geziën.

‘Wat is 't van Kaap?’

‘Dae hoop daar, wat is dat?’

‘Welke houp van Kaap?’

‘Daar onger dat zwart plestiek!’ De nachvössjers voërte langs enne groëte kroëtehoup. Onger sjwatte plestiek opgehuipt.

‘Jonge, van Kaap wèt neet wat dat vuer enne houp is. Wetste neet wat dat is kniénsvraeter?’

‘Nee.’

‘Jòng, jòng, wie lang woënste hiej?’

‘Ich bin hier gebaore man, dat weetse heel goed.’ Tjè, mè van Kaap wis neet dat dae kroëtehoup enne houp kroëte waor. Entans, hae zoog zoëne houp ‘voor het eerst’.

‘Mè van Kaap, 't wiëmelt hiej van de asperges, wat zou dat da ziën, äöf? Man, man, wat die hiej ueverdaag neet verkoch

[p. 27]

kriege legke ze onger sjwatte plestiek want 't zal waal get väöl zië vuer effekes 'n nach in 't water te zètte.’

‘Ouwhoer niet.’

‘Wie van Kaap? Hoe van Kaap? Wat van Kaap?’

‘Ligge daar asperges onder?’

‘Precies van Kaap.’

‘Maar man, dat is voor e kapitaal!’

‘Klopt.’

‘Man, wat vare we dan durg. Kom terug, dan haole v'r os wat voor 't weekend!’

‘Nae badmutsj, zoë zint v'r neet.’

Van Kaap hat die nach sjlech gesjlaope. Druimde zich de asperges de oëre oet. Vroot zich va sjpanning de krolle oet d'r sjnuits en d'r volgende daag waor hae nog neet druever oet. Onger 't kaojonge biej Romantica nog ummer neet.

‘Man, ligge daar de asperges voor 't oprape en wat doon veer? Wij vare durg!’ Dat waor toch doëdzung.

‘Allè van Kaap, teekzenger, de mos troef make!’

‘Schöppe! Waar was dat ongevaer, dae hoop?’

‘Woë waor dat jonge?’

‘Get wiejer es Laorhaove, dach ich.’

‘Nou, daar gaon ik vannach toch ins kijke. Zin om mit te gaan?’

‘Die aendevot meint 't. Geiste ech?’

‘Wat dach je?’

Van Kaap ging dus ech va plan ziën te gaon. En de jonge leete zich invalle dat ze natuurlik auch waal e paar kilookes wolle. D'r muziek woërt effekes aafgezat vuer wae nóg interesse haw. Van Kaap sjreef de besjtèllinge op e beerviltje en dujde 't in ziej sjoën sjiek gael zomerjeske. Reep nog ins: ‘Wie nog?’ Want d'r liegke daar ‘zeker duizenden kilo's’. En zoë kaom 't dat van Kaap die nach op Laorhaove aan voërt. Mit 'n sjöp en drekstuute in d'r kofferbak. D'r bang van Päörke Sjoewsjtrank op 't hoedenplankje. En natuurlik gonge de nachvössjers mit. Om d'r oetgehikde sjlatevoëgel te helpe, natuurlik. En van Kaap leet zich natuurlik gaer helpe. En van Kaap haw natuurlik nog ummer zien sjiek gael zoëmerjeske aan. En wie ze biej d'r kroëtehoup kaome sjtapde van Kaap natuurlik oet om enne ganse houp asperges te entere. De anger nachvössjers sjtapde natuurlik auch oet. Om d'r gepasseerde kwispelaer te helpe, natuurlik. Zie gonge

[p. 28]

natuurlik op d'r oetkiek sjtaon. Van Kaap hat mit de sjöp e laok in d'r sjwatte plestiek gemak. Van Kaap hat wie enne verloskundige ziene erm in dat laok geduujd. ‘Getverderrie, wat 'n natte zooi!’

‘Dat is mer d'r iësjte laog, van Kaap!’ En doe mooste ze effekes bukke vuer enne wage dae laat nog aan kaom sjnäöre en koste zich tegeliek aeve d'r boek vashoute. Van Kaap raok goud. Wit goud.

‘Man, die doen in de winkel negen gulles de kilo!’

‘De mos get deeper van Kaap.’

Dat deeg van Kaap natuurlik. En nog get deeper. En hae haw nog ummer zien sjiek sjoën gael jeske aan. Van Kaap wuulde in dae houp wie enne hegkesjtruiper in de Sahara. Van Kaap raok winst. Van Kaap raok nao kroëtepulp. Van Kaap vlookde de wurm oet d'r grond. En me moos enne kiër dekker bukke want nog enne wage. Pis van Kaap get begos te daage. En de jonge, oet 't zich en esof d'r nog enne wage aankaom, hele zich ongerei d'r boek vas. Van Kaap kos kieke wie hae wol. Op de naas in 't sjoën sjiek sjitterend sjiensel van d'r maon. Van Kaap klaagde va Heppetig pis Dallaasj. Van Kaap trok e gezich wie enne terpetienpisser. Van Kaap waor wir ins bezig gewae. Volges zien vrung is hae noe e paar waeke op vekans. Wae vergit noe noëts mië wat enne kroëtehoup is? Van Kaap. En zie jeske is nao de reiniging.

D'r miensj mot reeme mit de sjtekke die hae hat.