Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Schat der gesontheyt (1660)

Informatie terzijde

Titelpagina van Schat der gesontheyt
Afbeelding van Schat der gesontheytToon afbeelding van titelpagina van Schat der gesontheyt

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (6.17 MB)

Scans (42.51 MB)

XML (1.35 MB)

tekstbestand






Genre

non-fictie

Subgenre

non-fictie/natuurwetenschappen/geneeskunde


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Schat der gesontheyt

(1660)–Johan van Beverwijck–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Van de Winden, ende veranderingh diese in de Lucht, en ons Lichaem maken.
Het III. Capittel.

 
MAer hier dient van den wint al mede wat geschreven,
 
Nadien hy veel vermag ontrent des menschen leven;
 
Die blasers (schoon haer stof is van gelijcken aert,
 
Als uyt den eygen damp en eenen geest gebaert)
 
Verkrijgen haren naem, en staeg een ander wesen,
 
Na dat de plaetsen zijn waer uyt die zijn geresen.
 
In vier staet haer getal, daer ons door wert beduyt
 
Het Oosten, en het West, het Noorden, en het Zuyt.
 
Niet datter maer alleen sijn vierderhande winden,
 
Neen, die ter zee verkeert die kander dertig vinden;
 
En twee noch boven dat; en so men verder gaet
 
Men vint het vluchtig rot ontelbaer in der daet.
 
Alwaer dat waesem is, of snelle dampen rijsen,
 
Daer is een nieuwen wint de menschen aen te wijsen,
 
Maer vier gelijcke wel dat is haer gront getal,
 
Hoe veel daer heden is, of namaels wesen sal.
 
Maer let hier naerder op, ghy vinter in beschreven
 
De stonden van den mensch, de deelen van het leven,
 
Neemt acht op yeder wint, en watter is ontrent,
 
De loop van onsen tijt die staeter in geprent.
 
Hy die van Oosten komt, kan ons de leugt beduyden,
 
Die van het Westen rijst, den aert van rijpe kruyden,
 
Neemt voor den ouderdom die uyt het Zuyden blaest,
 
Maer voor de koude doot die in het Noorden raest.
 
Haer kracht is menig fout. Sy konnen regen maken,
 
Sy konnen wederom een langen regen staken:
 
Sy doen de boomen goet, en oock het jeugdig kruyt,
 
Sy sagen slim vergif en quade dampen uyt.
 
Sy konnen aen den mensch (als sy daer henen sweven)
 
Sy konnen aen het vee een nieuwen adem geven;
 
Al watter na verderf of na verrotting helt,
 
Dat wort door haer behulp in beter aert gestelt.
 
Maer wilt ghy desen gront wat nader onder leggen,
 
Soo leest dat onse Vrient hier op bestaet te seggen,
 
Mijn pen die sluyt haer op, vermits sy is beducht,
 
Dat haer den snelle wint mocht blasen in de lucht.

DE Winden sijn wel de voornaemste oorsaken die de lucht veranderen, ende dien volgende oock onse lichamen. Ende 't is seer noodig dat wy niet alleen en letten wat winden datter waeyen, als wy ons in de lucht begeven, maer oock in 't bouwen van huysen, het stellen van deuren en vensters, ende alle uytsicht, in dewelcke de winden konnen waeyen, om met haer goede lucht ons te ververschen, ende met swaren reuk ende ongesonde dampen ons niet te beschadigen. Het welck als Hippocrates in de Pest, die geheel Asien ende Griecken-lant doorloopende, seer veel volcx om hals bracht, waer nam en in 'twerck stelde, bewaerde menig duysent Menschen van de selfde. Marcus Varro mede, als hy te Corcyren was, en daer over-al de huysen vol siecken lagen, inlatende door nieuwe vensters den Noordt-oosten windt, ende sluytende die op 't Zuyden stonden, ende veranderende de deure, bracht sijn volck ende huysgesin gesont t'huys. Soo is het hier te landt ontrent de Zee, om datter veel steden op het Zuyden, ende Zuyt-west leggen, ende dat sulcke winden hier uyt Zee op ons lant waeyen, so gaen de menschen de meeste tijdt van 't jaer sieck, ende sijn de sinkingen seer onderworpen. Waer toe mede behoort, 't gene Vitruvius seydt in 't vijfde Capittel van het eerste Boeck: In 't Eylandt Lesbos is een stadt Mytilene

[pagina 82]
[p. 82]

‘treffelijck gebout, maer niet voorsichtigh gestelt in welcke stadt, alsser de Zuyden wind waeyt, soo is 't volck sieck; (want die wint veroorsaeckt bedervinge) alsser de Noordt-westen, dan hoest het; als’ den Noorden ende Noordt-oosten, dan wert het wederom gesont. Waer uyt merckelijcken blijckt, dat de ongestadige winden het lichaem ongesont maken, ende veele sieckten toebrengen: ende indien men alsulke kan vlieden ofte uytsluyten, datmen minder van sieckten gequelt sal werden: ende als men by ongheluck met eenige beladen is, den toegangh van quade winden gesloten sijnde, soo sullense lichtelijcker stillen en genesen. Soo dat niet sonder reden Hippocrates belast een Medicijn goede kennisse te hebben van de winden, om wel te verstaen de natuere ende den aert van d'algemeene sieckten, van de gesontheyt ofte ongesontheyt van de Landen, van de verscheydentheyt van de jaer-getijden, uyt welcke veranderinge, ende het waeyen van verscheyde Winden, verscheyde siekten ontstaen. Want alsooze veel veranderingh in de Lucht maken, en het Lichaem verscheydelijck veranderen in hitte, koude, vochtigheyt en drooghte: dikwils oock eenige quade ende vuyle dampen uyt nabuerige oft ver-gelegen plaetsen mede-brengen, soo is seer noodtsakelijck dat wy letten op de natuer van elcken wint, en van wat oirt dat hy waeyt.

De Philosooph Aristoteles seyde de Wint niet anders te wesen als een hoop drooge dampen uyt de aerde rijsende, ende rondt-om de aerde swevende. Plutarchus, volgens de opinie van Anaximander, meent dat hy is een vloeyende Lucht, wiens fijnste ende vochtigste deelen van de Son beweegt ende gesmolten sijn. Soo stelt oock Seneca die wint niet anders te sijn, als Lucht die na een zyde drijft. De oorsake van de Winden houden Aristoteles en Seneca alleen te wesen, waessem en dampen, van het water ende d'aerde, dewelcke in de Lucht op-treckende, ende ten lesten verdunnende, ruymer plaetse haer selver maken. Al wat de Rivieren, en andere wateren, ende open velden waessems door kracht van de Son op-geven ('t welck veel ende ghestadig is) dat verdickt hem alle des nachts, ende tusschen de Bergen besloten sijnde, wert in een Lant en plaetse vergadert. Als die waessem daer soo volghepropt is, datse gheen plaets genoeg langer en heeft, wert uyt-geperst, ende breeckt dan met gheweldt d'een ofte d'ander kant uyt, welk uyt-breken de Wint is: de welcke hem daer na toe begeeft, daer hy best uyt kan, ende alwaer de plaetse de meeste openheyt heeft, om de by-een-vergaderde dampen te ontfangen.

De Ouden, om datter vier quartieren en bepalingen in den Hemel zijn, hebben oock vier winden gestelt: gelijck van de Poët Ovidius beschreven is, 1. Metam.

 
Den Oosten wint die woont daer hem de Son ontdeckt,
 
En met een roose-kleedt sijn paerden overtreckt;
 
Maer daer haer gulde Koets in 't water plag te dalen,
 
Daer heeft den Westen wint geset sijn vast palen;
 
De Noordtsche stoker raest, en heeft sijn plaets gestelt
 
Daer 't ijs en dicke snee schier noyt tot water smelt,
 
Maer 't rack dat regel recht hier over is gelegen,
 
Gevoelt een dicke mist, of schier een stagen regen.

Soo heeft oock de selfde, als mede haren aert, seer aerdig aengewesen d' Heere van Bartas, op den tweeden dag van de tweede Weeck, wiens versen uyt het François in Nederlandts na-gevolght zijn in 't begin van het jegenwoordig Capittel.

Dese vier Winden dan, hebben haren oorspronck van vier hoecken van de Werelt, Oost, West, Zuyt en Noordt, waer van sy oock haren naem trecken, ende veranderen elck na sijn gestaltenis verscheydelijck de Lucht met regen, nevel, wolken, onweder, klaer weder, vochtigheydt, droogte, warmte ende koude: waer van wy alle dagen zijn, ende gevoelen dat onse Lichamen mede anders gestelt zijn en komen te veranderen. Dese vier deelen des Hemels worden wederom van de Sterre-kijckers verdeelt, en sy doen by elck van de vier principale winden noch twee andere, ende maken soo twaelf Winden. En onse Schippers die nu de geheele werelt door-reysen, hebben den Hemel kleynder gesplist, en twee-en-dertig Winden gestelt, diese oock op haer Compas doen teyckenen. Maer voor ons, die geen Reys na Oost-Indien voor en hebben, staet niet soo veel te letten op het getal, als op den aert en krachten van de Winden. Want een yegelijk, die, volgens het voorschrift van Hippocrates, voor sijn gesontheyt goede sorge moet dragen, die moet letten, wat Winden dat in d'een ofte d'ander tijdt gewent sijn te waeyen, en of sy warm, kout, zoel, vochtig, droog, ofte anders gestelt zijn. Want niet alleen de Lichamen, maer oock ons gemoedt lijdt verandering, na de gelegentheydt van Weder en Wint; soo dat oock de gesonde anders gestelt sijn, als de Lucht droevigh en ontstelt is, en als het schoon en droog Weder is, anders als het uyt het Westen, anders als uyt het Zuyden waeyt, Virgilius 1. Georg. Alsoo dat niet alleen de Lichamen radder sijn, maer het gemoedt lustiger en vrolijker als een klaer ende heldere Lucht, met een sacht windeken door-blasen werdt. Wy sullen dan den aert en kracht van elcken Wint in 't bysonder aen wijsen.

Den Oosten Wint is meestendeel gesont, verheugt het gemoet: is 'smorgens vroeg wat koel, 's middaegs en als de Son na het Zuyden gaet, wat zoel: maer midden in de Somer als de Son steeckt, dan verhit hy, ende ontsteeckt de Gal, waer uyt de brandende Koortsen voort-komen: dan des Winters is hy wat zachter, ende niet zo scherp ende straf als de Noorde wint. Hy komt een groot eynde weegs uyt het Oosten, het welck als hy door-waeyt op het heetste van den dag, en het jaer, zo neemt hy onderwege veel drooge en heete dampe mede: dewelcke hem groote hitte mede deelen. Van gelijcken oorspronck ende natuer is by-na den Oost-Zuyt-Oosten-Wint behalven dat, gelijck hy aen de slinker zyde wat na het Zuyden daelt, oock van het Zuyden een weynig deelachtig wert. Hy is in de Somersche Maenden heel heet, en verwekt heete Koortsen, ende maeckt dickwils hier te Lande, alsser een algemeene sieckte in swang gaet, gelijckgemeenlijck beurt als hy waeyt, bloet-sweren, puysten, quade en besmettelijck geswellen in de liessen, en onder de oxelen, en quade vierigheydt en vlacxkens over de huyt: Want also hy een zoele warmte heeft, door eenige vochtige vermenginge uyt het Zuyden, so geeft hy eenige oorsaeck in 't bloedt van ontstekinge en bedervinge. Maer in de Wintersche Maenden brenght hy een scherpe kou aen, waer op veel snee plag te volgen, en soo scherpen rijp, dat de ghene die over de

[pagina 83]
[p. 83]

straet gaen, genoegh te doen hebben om neus, ooren, oogen, ende aensicht daer voor te bewaren. De naeste plaetse na het zuyden beslaet den Zuyt-Oosten, die Somers meestendeel klaer is, al is 't dat hy somtijts niet alleen de Lucht, maer oock ons gemoedt met wolken verduystert: want dewijl hy altemet ongestuymigh is, soo maeckt hy wel swaermoedigheyt, maer die lichtelijck vergaet, alsoo hy soo scherp ofte straf niet en is als wel andere.

Onder de Winden, die de Lichamen der menschen tegen, ende de ghesontheydt schadelijck zijn, is de Zuyden Wint van natueren en krachten warm en vochtig. Want als hy waeyt, wert het aertrijck met regen bestort, ende seer vervochtight, waer door de humeuren des lichaems lichtelijck bederven. Hy verweckt oock catarren, ende sinckingen, waer uyt heesheydt, hoest, suyselingh, popelsy, gicht, ende andere sieckte ontstaen. Men siet oock dickwils, als hy langh achter een waeyt, dat de Vrouwen misdragen, ende een grooten vloedt krijgen. Want alsoo de steunsels van de vrucht door de vochtigheydt verslappen, en de Lijf-moeder oock door deselve gladt en allenxken open werdt: soo en kan het naeulijcks geschieden, dat de natuere voldraegt, en tegen-houdt, insonderheydt als na een groote droogte nat Weder komt: het welck, gelijck het voordrooge en galachtige Lichamen niet onbequaem en is, soo is het seer schadelijck voor de vochtige en phlegmatijcke, te weten, kinderen en Vrouwen, en die op moerassige en vochtige plaetsen woonen. Ende die en geschiet niet alleen in onse Lichamen: maer ons gemoedt is mede, als de Zuyden wint waeyt, traeg, loom, slaperigh, en heel onlustig. Welcke kracht wy oock aen andere dingen dagelicks lien. In huys is alles vochtig, dekens, lakens, kaerten, papier; de mueren van veel huysen druypen; het water is allesins onklaer. Daer alles, als de Noorden wint waeyt, suyver, klaer, ende glinsterende is, so datmen in 't water tot de gront sien kan. Het selfde geschiet in 't bloet ende de humeuren, welckers onsuyverheydt met den Zuyden wint haer op-werpt, ende een donkerheyt in de sinnen veroorsaeckt: maer blijft onder met den Oosten oft Westen, oft andere sachte winden. Hierom is 't, datmen verheugt ende vrolijck van herten is, als de Son door een helder Weder blinckt: en datmen benaeuwt van herten, en swaermoedig is, wanneer het rou ende duyster Weder is, ende onghestuymige winden waeyen. Also dat, als het sal regenen, ende dat de wint Zuyden, ofte Zuyt-West is, so stincken de Secreten, Goten, Grachten, en andere plaetsen, daer vuylnis en onreynigheydt doorloopt, ende dan bederven de eetbare Waren, soo datse soo langh niet bewaert en konnen werden. De Winden van ter zyden, ofte tusschen beyden, die wat van het Zuyden af-gaen, ende een weynigh na het Westen wijcken, hebben de selve kracht, als den Zuyden, ende Zuydt-Westen, waer onder is, den Zuyt-Zuyt-Westen, het welck een ongestuymen ende vochtigen wint is, beyde het lichaem, en het gemoedt schadelijck: Want dat hebben de wrevelighe en ongestuymige winden, dat sy de humeuren in 't onderste van 't ingewant, gelijck de pompin de Schepen, om-roeren: door welckers dampen de sinnen seer ontstelt, ende het gemoedt ontroert en ontrust wert. Het is hier te Lande seer ghemeen, dat sommige die niet wel by haer sinnen en sijn, drie dagen eermen eenigh onweer ofte wint ghewaer werdt, seer malen en rasen, waer van men dan ghemeenlijck seydt, Het sal wayen. En in tegendeel, als het schoon Weder en stil is, soo sietmen dat de gecken dan oock bedaren, ende haerstil houden. Nu onder de voorseyde winden, en isser geen heviger, als den Zuyt-Westen want hy in de Somersche Maenden donder en blixem voortbrenght, ende groot onweer verweckt, maer en duert evenwel Somers soo lang niet als 's winters: want gelijck hy subijt op-dondert, soo is sijn razen nock haest gedaen. Maer den West-Zuyt-Westen gaet hem noch te boven, en duert meest het geheele jaer deur, dan midden in de Somer is hy wat sachter.

De Weste Winden sijn soo vochtig niet als de Zuyden, maer vochtiger als de Ooste, dewijlse komen over een groote lenghte van de Zee, ende dat de dalende Son soo veel niet en drooght als de opgaen de ofte middagh Son. Dese zijn in 't beginsel van de Lenten sacht, lieffelijck, aenghenaem; want door de ghematighde warmte der Sonne verwarmt zijnde, brengen bloemen en kruyden voort, maecken alles weder om leven, soo datse oock het bloedt en de humeuren, die 's winters gelijck als gedoken waren, verwecken; ende verstroyende de wolcken van 't gemoedt, 't selve verquicken en de verheugen. Evenwel als 't na de Winter gaet, sijn de Weste winden dapper onstuymig, en beroeren het Landt en de Zee met een groot onweder: ende sijn oock soo schadelijck om koude sieckten te verwecken, als de Zuyde. Nu de Winden die tusschen de Westen en de Noorden zijn; werden drie gestelt, West-Noordt-West, Noordt-West, Noordt-Noordt-West, alle stercke winden, en die de baren van de Zee soo omroeren, datse de Dijcken dickwils doen inbreken, en ons Lichaem oock veel sieckten toebrengen. Want in de Lenten en Herfst, en insonderheydt in de Maert, makense pijn in senuwen en gewrichten, beven, schudden, ende treckinge in de leden, soo dat de ghene die sulcks onderhavigh zijn, weer-wijs werden, en het onweder weten te voorseggen.

By dese is naest de Noorden Wint, kout en droogh van aert, als komende van plaetsen die met ijs ende sneeu bedeckt sijn, ende die met geen Son beschenen en werden, meestendeel klaer, hoewel somtijdts wat regenachtigh, hy versacht de woestheydt van den Noord-Westen, en West-Noord-Westen: want als sy langh genoeg gebaert hebben, ende by-na moede sijn, dan houdense met een Noorden-wint op, soo dat het Weder dan stilt, hoewel dat hy oock 's winters somtijts ongestuymig genoeg is en dapper waeyt, waerdoor hy oock sinckingen verweckt, maer heel op een ander manier als den Zuyden windt. Want door desen, smelten de humeuren, ende vallen van selfs uyt het hooft. Maer de Noorde-Wintperst de vochtigheyt uyt, gelijckmen uyt een spongie het water druckt. En op wat tijdt van 't jaer dat de Noorde-Windt waeyt, soo verkout hy de Lichamen, treckt de openingen toe, suyvert de Lucht, ende de natuerlijcke warmte na binnen dringende, helpt de verteeringe. Ende daer de Zuyde Winden de gestaltenis van 't Lichaem losmakende, en de Leden verslappende, de menschen leu, traegh, slaperigh, ende onbequaem tot eenigh werck ofte oeffening maken: daer stellen de Noorde Winden de Lichamen vast, sterck, lustig ende tot alles be-

[pagina 84]
[p. 84]

quamer, voornamelijck in de ghene die wat vochtigh van natueren sijn. Want in soodanige werden alle werkingen dan beter uytgevoert, en alles gaet ghesonder toe, gelijck oock de vochtige Lucht best is voor de gene, die droogh en dor zijn, want dan beven sy minder van kouw, ende werden minder van de hitte verbrant.

Dewijl dan dese twee Winden, Zuyden en Noorden, en de gene die de selfde na-by komen, by-na in gheheel Europa met jaerlijcksche gebeurte waeyen, (want als den eenen op houdt dan begint den anderen, en al is 't dat de andere mede haer beurt hebben, so en dueren sy evenwel maer eenen korten tijdt) soo moeten wy op dese twee meest acht nemen, niet alleen in de bewaringe der ghesontheydt, maer oock als wy ons op Reys willen begeven. Want de ervarentheyt leert, dat den Noort-Oosten Wint die 's nachts begint te waeyen, geen drie dagen so en blijft staen: het welck Homerus, na de ghetuygenis van Aristoteles, 26. Probl. 9. oock aengewesen heeft in sijn dolinge van Ulysses. Den Noordt-Oosten is de middelste tusschen Oosten ende Noorden, wat meer na het Noort is den Noordt-Noordt-Oosten; en meer na het Oosten den Oost-Noordt-Oosten. Desen en is soo onstuymigh niet, als den Noordt-Oosten: noch soo spits kout niet, om dat hy de Son nader is.

Behalven de gemeene Winden, sijn der noch eenige Landen eygen en besondere Winden, die niet verre van daer haren oorspronk en hebben, ende en waeyen daerom oock niet buyten die palen. Dese doen den aert en natuere van de voornaemste winden veranderen.

Veel en sterck in de wint te loopen, vermoeyt het Lichaem niet anders als een stercke oeffening. Een stille Lucht, en die met geen winden beweeght en werd, al schijntse sacht en lieflijck te zijn, indiense evenwel niet gins en weder beroert en wert, komt medegelijck stilstaende water te bederven. De Philosooph Plato, schrijft in 't vijfde Boeck van de Wetten, dat door het veel waeyen van verscheyde Winden, de Menschen stout ende korsel werden: waer uyt af te nemen is, dat niet alleen het lichaem, maer oock het ghemoet door de winden verandert.

Lucanus Lib. 1.

 
Vnde venit Titan, & nox ubi sidera condit;
 
Quaque die medius, flagrantibus aestuat horis;
 
Et quâ brumâ rigens, ac nesciâ vere remitti,
 
Astringit Scythicum glaciali frigore Pontum.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken