Faems weer-galm

[fol. **5r]

Aen-leydinghe.

GOedt-gunstigen Leser, hoe een werck grooter valt, hoe datter ghemeynelijck naer de ghelegentheyt van't selve meer oordeel noodigh is, en daer-om en can niemandt oordeelen, oft hy moet eerst wel over-leggen en ghemerck nemen op de gesteltenis van het werck, ende naer de eygenschap des selfs sich voeghende, can hy lichtelijck een goedt beslepen oordeel uyt-spreken, soo hy de crachten van verstandt eenichsints wil oeffenen. En ghelijck een Schilder aen alle dingen weet te geven sijn eygen verff, als wesende den naesten erf-genaem vande Natuer, om dat hy de natuer het alder-naest comt: Soo hope dat niemandt dit myn beschryf sal keuren, oft hy sal 't selve sonder belgh-sucht, passie oft nydt inde schael stellen van sijn verstandt, om nae reden den aerdt van dit werck te oordeelen, des halven en twyffel niet, oft een iegelijck sal daer uyt naer sijnen appetyt licht haelen 't gene hem sal smaeken, soo in d'een als d'ander, en daerom hebbe hier in gestelt al van als, ghelijck eenen kock weet te maecken een Spaensche Olie, daermen al van als naer ieders smaeck en wensch can gerieft worden, sulcx dat ick geen ander gerechten en behoef voor te dienen, als dese Nederduytse Olie, van allerande Poesie, uyt mynen tydts overschot, voorgestelt op de domme waensucht des werelts, die niet en sal wesen alleen tot vermaeck van veel geest-lievende lesers, maer een ieders appetyt, sal daer door soo verlieffelijckt worden, dat sy sullen trachten van alles wat te proeven, hoe-wel dat een iegelijck (gedreven synde om inden schoot der sangh-goddinnen te rusten, en van Apollo geheylicht en verlicht te worden in de Rym-const) syn genegentheyt en verstandt, een weynich sal laten toomen vande waere kunst, die hier niet alleen naer den Hollantschen styl en manier wordt voorgestelt, maer naer de natuer van d'eygen poesie, oft andersints sou het verstandt van eenen onbematichden, ende redeloosen leser,

[fol. **5v]

in het wilt loopen, gelijck een ongebonden kalf, sonder opsicht te nemen, op het uytlegh vanden sin deser dicht-cunst, aenghesien dan dat den natuer den dichter voortbrenght, ende den dichter gevoedt wordt vande kunst, soo en moet den leser niet eens twyfelen, maer gelooven dat niemant in volmaecktheyt en raeckt, oft hy moet de natuer te baet hebben, de natuer moet synen leydtsman wesen, om de onbekende wegen, vande diep-verholen uyt-leghselen der poesie, te connen bewandelen, waer uyt schept de const anders haer leven, als uyt de natuer, wie doet de natuer leven als de wetenschap, want sy leert goet en quaet onderscheyden, d'een omhelsen, en d'ander verstooten, d'een vluchten, en d'ander beminnen. Dus vertrouwe op de reden, die een leser hier sal ghebruycken, bedenckende dat myn rymschrift, met geen uythemsche woorden geladeert en is, want de selve eerst daer af geschuymt hebbende, docht my niet onbillich dit werck te laeten in't licht comen. Die dan kennisse heeft vande reden, sal hier niet anders vinden als dat redelijck gefondeert is, op de natuer vande reden, en oversulcx hope dat alle nydige tonghen hier sullen bematicht, ende besnoyt worden, insiende dat myn pen niet anders en heeft willen uyt-drucken, als de naeckte waerheyt voor te stellen, van des werelts sotheyt, ende ongestadicheyt, ende om daer-door de sinnen wat te scherpen, en den aert van eenen goeden sinne voor te wenden, daer gheen swadderich seever van twist, oft haet tusschen de senuwen van haer veersen, en sullen connen groyen, om de selve door eenich misverstandt te doen verkrimpen, en daer-om geloove ick dat sy u soo vrindelijck, ende aengenaem sullen bewillecomen, als ghy de selve sult willen besoecken, want ter-wylen de Musen, oft Sangh-goddinnen, vrindelijck, soet, en aengenaem syn, soo soude oock gerne myn penne haer rymen aen alle lesers, een vrindelijckheyt, aen-

[fol. **6r]

genaemheyt, en suyverheyt opofferen, biddende dat niemant (synde leergierich en weet lievich) de beginselen van eenich beschryf, die eerst het moyelijckste vallen, voorby en gaet, oft loopen, ab hoc & ab hac, eer hy goede opsicht nemt om te weten waerop de fondamenten, van eenich beschryf gheleyt syn, waer door hy met een rype aenmerckinghe der beginselen, den heelen inhoudt van't werck, tot den eynde toe sal connen wel eyndende begrypen, en soo leertmen de kinders aen stoelen en bancken gaen, en de letters van A. B. allenskens kennen, om daer-door tot grooter te geraecken, en meerder te weten als sy te voren wisten. Leest en oordeelt dan sonder haet, soo schouwt ghy veel gelegentheyt van quaet, volght naer de voetstappen van een ervaren sangh-meester, den welcken kennende syn stem, de selve boven cracht niet op en heft, maer naer den natuer en cracht, soo weet te gebruycken datse aengenaem in d'ooren luydt. Lichtveerdige dertelheyt, sotte hooverdy, en ongeregelden overdaet, en vernoegen gheen ghesont oordeel, wenschende dan dat alle dingen met een geregelde manier, van oordeelen cost overlesen worden, d'welck doende sult my tot meerder iever verwecken, om u te dienen, ende altyt te blyven die ick ben, V. L. bereet willigen dienaer.

CORNELIO DE BIE

VVaerheydt baert Nydt.