Faems weer-galm

(1670)–Cornelis de Bie– rechtenstatus


Sui vindex alienis spoliis. Den haet van vyanden is sekerder als de gunst van vrienden. t'GAet soo met den haet der menschen, Die een anders doodt licht wenschen Als met t'Uyltjen op de kruck Dat veel vogels brenght in druck
[pagina 27]
Die naer sijne pluymen steken, 't Weet sich sonder strydt te wreken Als d'een voor, en d'ander naer Wordt den vogel-lym gewaer, En raeckt in veel smert en lyden Tot genucht en groot verblyden Vanden Vanger, die hun eet En geeft d'Uyltjen niet een beet. Dat om d'aes van vorsse beenen Moet sijn treurich leven leenen Aen den Vanger die hem stelt Voor een proey in het gewelt. Van sijn haters met veel vreesen En nochtans meynt vriendt te wesen Maer sijn meesters gunst is niet Als een gunst vol swaer verdriet. Gans on-seker, on-gestadich, Daer de vogels on-genadich Dorstich naer het Uyltjens bloet Sekerder zyn van gemoet, Want schoon sy den Uyl benyden Comen in hun eygen lyden, Als sy rusten willen gaen Op de tacxkens die daer staen, Met den vogel-lym bestreken Daer sy hals en been aen breken, En soo worden sy eylaes! Selfs des vangers proey en aes. Die de vrienden wilt betrouwen Sal sijn hoop' te laet berouwen Soo hy voor-deel daer van wacht Vrienden gunst en heeft geen cracht,
[pagina 28]
Minder als de spinne-webben Die geen vasticheyt en hebben Min als meykens vet beteirt Daer den vogel in verweirt. Qui observas ventum non seminas, & qui considerat nubes nunquam metet. Eccl. 11. 4. Niemant can weten wat gy jaeght Soo gy hoopt en verdraeght. Ferendum & sperandum.
VRienden die met u verkeeren En u schynen aen te sweeren Vriendtschap, liefde, gunst en trou Ick veel min gelooven sou, Als de geuse Predicanten Willende 't geloof in-planten, Schoon sy sonder waerheyt zyn, Want sy schuyven de gordyn Van hun valsche ketteryen Voor de Waerheyt, en bestryen 't Recht Geloof, het is gewis Dat in hun geen waerheyt is. Sulcken trou is nu te vinden By de gene die-men vrinden Jae als eygen broeders hout, Heet van buyten, binnen kout. Die met vrienden wilt verkeeren Sal op eenen dagh meer leeren Dan op seven ander, als Hy hun vlucht en acht-se vals. Tot een proef dient maer te vraegen Aen de geen' die vrienden claegen
[pagina 29]
Wesende in noodt en pyn, Hoe dat sy gevaeren zyn By de vrienden, die sy achten Om dat sy daer gunst van wachten, Troost en hulp in swaren noodt Maer dan was de vrientschap doodt. Vrienden sullen met u hand'len Eten, drincken, en gaen wand'len En u wysen alles goedts Tot de leste druppel bloedts, Sullen u hun gelt-kist wysen Hun geluck en voor-spoet prysen Glori' roemen, en daer by Stoeffen, craken, met u vry, Ene seer open-hertich spreken Maer begint eens u gebreken t'Openbaeren, dan is't niet, Als een troosteloos verdriet. Dan is't swygen in-gespannen, En 't medooghen uyt-gebannen, Dan wordt liefde kout en slap, Die niet langer duert als pap. Zynde heet, om kout te worden, Die tot gunst wilt vrienden porden Spreeckt gy hen van swaricheên Siet wat on-een-paricheên, Gy op uwen hals sult trecken, En hun gunst tot nyt verwecken, 't Spreeck-woordt vast en seker gaet Dat-men 't vyandts nydt en haet Al veel sekerder sal vinden, Als de slappe gunst der vrinden. Vrienden gunst en duert niet lanck Sy eyscht winst maer geenen danck,
[pagina 30]
Geen begeerlijckheyt van claegers, Geen gesmeeck oft druck van vraegers Schoon den noot hen had' vercracht, Vande vrienden wordt geacht, Sy bescherpen soo hun sinnen Dat geen troost en is te winnen Schoon gy in veel armoed' vroet Daer en rest geen aes van't goet Om den even mensch te helpen, Oft den droeven noodt te stelpen, Sy besuyckeren hun reen Met een vriendelijcken neen, En men bakert soo de leughen Dat sy niet meer clagen meughen, Hun vermogen is dan niet Als gy spreeckt van u verdriet, 't Waren averechtsche liefden Daer sy eerst u med' geriefden, Vriendtschap is gestropieert Als gy van hun iet begeert.

Vorige Volgende

Sui vindex alienis spoliis.