Faems weer-galm
(1670)–Cornelis de Bie–
AuteursrechtvrijVanden tydt en 't mis-bruyck.DEn costelijcken Tydt en is niet weer te roepen
Als hy verdwenen is, hy blyft van daer hy quam,
Dus is't gevarelijck voor die den tydt versnoepen,
Den tydt waer uyt soo menich mensch sijn voordeel nam,
Want hy noyt weer en keert, 'tgaet als het maeghd'lyck leven
Dat soo het is besmet, noyt schoon te crygen is,
En daer-om leert den tydt (als hy u wordt gegeven)
Ga naar voetnootaWel waer te nemen, want sijne gesteltenis
Maeckt menich mensch geleert, ryck, salich en gheluckich.
Alsmen die wel gekruyckt, maer die het anders doet
Wordt arm, het gaet alsoo, men siet heel droef en druckich
Wanneer-men door 't mis-bruyck van tyt verlaten moet
| |
[pagina 283]
| |
Het leven, dat soo soet en lustich is om draegen
Het gene met den tyt van dagh tot dagh vergaet
Men siet dan niemandt meer den schoonen tyt beclaegen
Als die hem heeft mis-bruyckt, en als het is te laet.
Die sijn begeerten weet naer reden wel te toomen
En dwingen, om altyt te blyven inde plicht
Van de Natuer, sal licht tot 't punt van eeren comen
Jae maeckt dat dan den nydt voor sijne deughden swicht.
Wie sal toch meerder rust op dese werelt erven
Als die noyt en mis-bruyckt het geen is deughdelijck,
Die het wel leven schout can nimmermeer wel sterven
't Wel leven leydt de ziel naer't eeuwich Hemelryck.
Qui abutitur tempore & linguâ, facile vitam perdit aeternam. |
|