Het gulden cabinet van de edel vry schilderconst

[p. 530]

Peeter Verbruggen
Beldt-houwer van Antwerpen.

EEn gauwsichtighe oogh weet haestich af te paelen
Waer de volmaecktheyt van de Konst is uyt te haelen,

Waer in den luyster steckt daer Faem op brallen mach

Soo haest als sy maer eens Verbrugghens wercken sach.

Want de volmaecktheyt van Natuer en eyghen leven
Kan eenen Kender sien in sijne beelden sweven,

Soo van wit marber-steen, pot-aerdt, jvoor en houdt

Waer in sijn handt haer soo vervoordert en verstout.

Dat niet ghevonden wordt van meer volcomentheden
(T'gen' draeght sich naer de Konst) oft t'is van hem ghesneden,

Soo levendich en kloek als jemandt snijden can

Daer gheen schrijf-letters, maer de daeden roemen van.

Jae waert dat Musa selfs ghevleughelt had mijn dichten
Noch moesten sy te saem voor dese Consten swichten:

Die hoogher vlieghen als ick tot hun lof beschrijf

Om haer vermaerden Naem daer ick in hanghen blijf,

En sit ghelijck verstelt in't sporr' van mijne rijmen
Die aen sijn lauwer-lof door jonst en jever lijmen.

Als ick t'Hantwerpen gaen in d'een en d'ander kerck,

Daer men de wonderheyt siet van Verbruggens werck,

In houdt en witten steen, als Tuynen en Altaaren
Schoon Orghels, Statuwen aen Tomben en Pilaaren

En ander edelheyt die ons sijn Konste baert

Iae gheeft aen alle dinck haer cracht en eyghen aert,

Verbruggen ist die met sijn Beirtels en Siseelen
Het leven thoonen can g'lijck Schilders op Panneelen,

Sijn't naeckte kinderkens van hout oft marber-steen

Al t'ghen' hy snijdt het compt met t'leven over een.

[p. 531]

PETRVS VERBRUGGHEN Sculpteur d'images tres-renomé demeurant en Anuers ville de sa naisace.
E. Quellinus pinxit. Coenr. Lauwers sculpsit.

[p. 532]

 

Sijn't groote Statuen die boven t'leven kijcken

 

Becleedt en onbecleedt, hy doet sijn Const soo blijcken

 

Als t'leven t'gen' hy compt van alle kant soo naer

 

Dat jeder segghen sou t'leeft soo daer spraeck in waer.