Handtboecxken der Christelycke gedichten

Troostelijcke bedenckinge.

WY lesen dat wel eer de Perssen in haer tijden,
Persoonen van wat groots seer sonderlingh castijden.

Sy namen haren rock, of uytgetogen kleet,

En dat wast dat de straf voor haer misdaden leet:

Dat ergens vast ghemaeckt daer moste gaen verdragen
Veel aengedanen smaet, veel geessel ende slaghen,

Na dat de saecke waech. Dit duncket ons seer vreemt,

Dat eenen Richter 't kleet voor den misdader neemt.

Maer lieve let doch eens, dit sal ons connen leeren,
Hoe dat dit is ghewoon den grooten Heer der Heeren:

[fol. 32r]

 

In't straffen van de sijn': haer selven hy verschoont,

 

En ergens buyten haer hy sijne straffen toont:

 

Of in het sondich vleesch, of in de snoode goeden,

 

Waer mede dat den mensch dit lichaem comt te voeden.

 

De ziele die 't verdient Godt ongheraket laet,

 

Om dat sy in sijn boeck vast aengeteeckent staet.

 

Ach conden wy te recht dit innichlijck versinnen,

 

Wanneer het lichaem lijdt, of wy niet connen winnen:

 

Dat ons dit als een tucht van Godt werdt toegesent,

 

Op dat ons waerde ziel mach blijven ongheschent.