De dichtwerken van vrouwe Katharina Wilhelmina Bilderdijk. Deel 2

[p. 238]

Moedwil.

Eens brak de wilde Ferdinand

Zijn fraaie zweep aan stukken;

Toen zocht hy fluks zijns broeders zweep
(Die hy met beide handen greep,)

Hem met geweld te ontrukken.

De brave Willem stond er by,

Wien zulk een onrecht griefde:

Hy haastte zich naar Ferdinand,
En nam hem minzaam by de hand,

Met broederlijke liefde.

Bedenk (dus sprak hy) wat gy doet,

En vraag uw eigen harte!

Toen laatst een makker by u kwam,
Die met geweld uw speelgoed nam,

Of dit u toen niet smartte?

Gelukkig, was de wilde knaap

Gevoelig voor 't vermanen:

Hy bloosde; zag met schaamte neêr,
En gaf zijn broeder 't zijne weêr,

Met de oogen vol van tranen!

Toevallig kwam zijn Vader aan,

Die gaarne braafheid loonde.

Hy prees des braven Willems aart;
En Ferdinand kreeg zweep en paard,

Om dat hy rouw betoonde!