De dichtwerken van vrouwe Katharina Wilhelmina Bilderdijk. Deel 2

[p. 239]

Begeerlijkheid.

Waarom zoude ik ooit mijn naasten

Iets ontrooven van het zijn'?

Immers, zoo het my tot nut was,

Waar' mijns naastens goed het mijn'.

Zelfbedrog is 't, maar geen voordeel,

Als ik andren iets ontsteel:

Wat door onrecht is verkregen,

Is een ongezegend deel.

Leerde ons Adam niet en Eva,

Eens zoo zalig in den hof,

Hoe, na 't roekloos lustenvieren,

Hen de straf des Hoogsten trof?

Strekt het kind slechts eens de handen

Naar den hem ontzegden peer;

Spoedig zal hy alles wagen,

Want het blijft niet by dien keer.

De ondeugd durft al meer en meerder;

En, begon hy met één duit,

Eenmaal mooglijk blaast hy d' adem

Als volslagen booswicht uit!

Diefstal, schoon een wijl verborgen,

Komt voorzeker eens aan 't licht.

Ze is, hoe listig ook verholen,

Open voor Gods aangezicht.

[p. 240]

 

Goede God! bewaak mijn harte,

 

Dat het, door geen lust verleid,

 

Ooit eens anders goed ontvreme!

 

Hoed my voor begeerlijkheid!