De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 12

Alkaïsche eierzang.
Op de deugd.^*

ô Edel voorwerp onzer bedoelingen,
Volschone Deugd! maar zwaar ter betrachtinge!

Wat is het schoon, voor u te sterven!

't Aakligste, gruuwzaamste wee te lijden!

Den geest bedeelt gij Hemelsche voorrechten,
Meer waard dan 't goud, ja 't eêlst der bezittingen;

En meer dan de edelste geboorte,

't Treffelijkst stamhuis, op prijs te stellen:

Den zinnen deelt gij stille gelatenheid,
En zoete rust meê; kalmte en te vredenheid,

Verkwikkelijker dan de sluimring,

Die den vermoeide de leden koestert.

* Mijn Verlustiging, 97.

[p. 432]

 

Om u, om u is 't, dat de onverwinlijke

 

Gedrochtenschrik, dat Spartes gebroederen

 

Zo veel verrichtten en verduurden,

 

Door uwe mogendheid ingenomen.

 

 

 

Doch zucht tot u is 't, dat de Dardanier

 

En Peleus zoon, en Aiax zag sneuvelen,

 

En 't bloed van duizend andre helden.

 

De oevers des snellen Scamanders verwen.

 

 

 

't Was ook om u, om uwe beminlijkheid,

 

Dat Smyrnes burger, 't daglicht verliezende,

 

De glibberige weg der oogen,

 

Voor de begeerlijkheid werd gesloten:

 

 

 

Maar, door zijn werken eindloos verheerelijkt,

 

Zo verre 't aardrijk pronkt met bewoneren,

 

Beschonken hem de Zanggodinnen

 

Met eene onsterflijkheid, u vereerend.

 

 

 

[1781.]