Galante dichtluimen

[p. XI]

Voorberigt.

Dit werkje, dat tot eene uitspannning in een vrolijk uur aangeboden word, is van die soort van geschriften, tegen welke een hevig vooröordeel plaats vind. De meeste Schrijvers, die deeze lugtige snaaren roeren, doen zulks gemeenlijk op eenen walgelijken toon; zij schijnen alle de hartigheid te willen doen bestaan in eene vuige Bordeeltaal, die aan elk oor volstrekt stuiten moet, het welk niet van alle kieschheid geheel ontbloot is. De Geestige Franschen, aan wien anders de beschaaftheid zoo eigen is, zijn hier in niet minder buitenspoorig dan de wulpsche Britten. De vrolijke Grecourt, en het Legio zijner navolgeren, vergeetende, dat de Wellust zelve kieschheid vordert, bezoedelen hunne geestige invallen met het vuilnis der onbetaamelijkheid. Ik zwijg van de strafwaardige vermeetelheid, om spottend te schertsen met gewijde onderwerpen. Het laatste verfoei ik; en in hoe verre ik geslaagt heb in het vermijden van het eerste, zulks stelle ik aan het oordeel mijner Leezeren.

[p. XII]

Ik zal niets bijzonderlijk bijbrengen tot verdeediging mijner keuze van de stof. Deftige Mannen immers hebben zig nu en dan verleedigt, een' lugtige veder te voeren. Onze beroemde Landgenoot, de Achtbaare Constantijn Huijghens, heeft het zijner niet onwaardig geöordeelt, door zijne Trijntje Cornelis zijne Leezeren te doen lagchen. De Geest van den mensch kan zig niet onophoudelijk bezig houden met gewigtige onderwerpen of zedelijke betrachtingen, maar eene afwisseling van vermaak is voor denzelven zoo noodzaakelijk, als de beweeging voor het Ligchaam. - Mijn oogmerk is, met deeze boerterijen te vervrolijken, niet te ontstichten: wie het eerste zoekt, kan zig daarmeede vermaaken; doch wie het laatste vreest, moet 'er vooral zijn oog van afwenden en zorgvuldig het gevaar vermijden. De Titel waarschouwt genoeg.