IV. Hoofd-stuk. Van de Rups van Goedaart de Voorsigtigen genaamt.
I. op de Bramen en Wilgen vind men een rups met swarte ringen op een witte rug, aan de syden is hy geel. Goedaart geeft syn Uil de naam van den voorsigtigen, darom sullen wy de selve mede die naam niet onttrekken, want men anders in de namen verwart.
II. Hy heeft gelyk de meeste Rupsen, ses scherpe pootjes onder syn hoofd: en agt stompe onder het middel-lyf, en twee stompe onder de staart. Het lighaam is hem arangie hair bewasschen:
[pagina 19]
[p. 19]
hy wierde my door myn goede Vrind Simon Schynvoet van 's Graven-land mede gebragt, welke sig ter-stond tot verandering stelde, namelyk den vyftienden van wiedemaand; sy spon een kastanie bruin tonnetien, vry hard en digt van stoffe, om haar lyf; in welke sy in een popjen quam te veranderen, bruin van koleur.
III. een maand ontrent daarna, brak het tonnetien door, en daar kroop een schoonen rus-geelen Uil uit, hebbende op yder vleugel van
[pagina 20]
[p. 20]
de bovenste een rond wit plekjen, in een rond swart ringetien staande. dese welke ik vertoon, is een wyfjen, welke gemeenlyk vry dikker van lighaam syn als de manneties: die een mannetien begeert te sien, besie Goedaart in syn eerste deel, de sevende plaat.
K. de Rups. L. Het Tonnetien. M. Het Popjen uit het tonnetien. N. den uil.
Auteursrechtvrij
