Leven in het verleden. Verzamelde aforismen

[p. 69]

LXI^#

The way of all flesh is een alleraardigste roman. Maar verder was Butler niet veel, geloof ik. Dat boek is een van de vele voorbeelden van de goede ‘seul roman qu'on peut tirer de soi-même’. Maar daarna bleven hem eigenlijk alleen malligheden over, zooals zijn theorie over deOdyssee. Hoe onbelangrijk zijn zijn Note-books, vergeleken met b.v. die van Henry James. Even onbelangrijk als het Journal van Jules Renard.

Toen Butler zijn - waarschijnlijk zeer gerechtvaardigde - rancune tegen zijn ouders had uitgeschreven, had hij blijkbaar niets van belang meer te vertellen.

# D: Aphorismen, p. [66].

Het citaat ‘seul roman qu'on peut tirer de soi-même’ niet gevonden. De roman The way of all flesh van Samuel Butler (1835-1902) verscheen postuum in 1903. Het Victoriaanse Engeland wordt erin gehekeld en geïroniseerd. In zijn The authoress of the Odyssee (1897) probeerde hij te bewijzen dat de Odyssee door een vrouw is geschreven. Zijn Note-books werden ook pas na zijn dood in verschillende delen uitgegeven. Bloem vergelijkt ze met de postume uitgaven van The notebooks van Henry James (ed. F.O. Matthiessen and Kenneth B. Murdock, New York, 1947) en van Journal inédit 1887-1910 van Jules Renard (Paris, 1925-1927).