Serena

[p. 12]

Lenteboomgaard.

Hier is jonge aarde één wijde bloesemhalle.
Boomen en boomen zoover de oogen reiken
Doen takske aan takske in gulle blijheid prijken
Met bloesemsneeuw, sneeuwigste sneeuw van alle.

Is 't niet of uit zonhemel neer kwam strijken
Een vlucht van vlindertjes, zóó neergevallen
In droomerig verpoozen; duizendtallen
Van vlerkjes fijn, die vleugelbloempjes blijken?

Al mondjes 't leven drinkend in de lucht,
Gretig, intens. En 't goudlicht neergezegen
Lief koost en koestert ze. Ritsling van vlucht

Van kleinen vogel even.... Dan bewegen
Noch ritslen meer.... Àl stilte, àl teerheid: zacht
Om ons van 't leven mysterieuze macht.