Serena

[p. 20]

Kinderoogen.

Lente-oogen waar 't lentzonnetje in gaat schijnen,
Zoodra de wimpervenstertjes ontsluiten;
Spiegeltjes klaar die geen menschenwereld buiten,
Maar 't eigen lentezieltje doen weerschijnen,

Zoo rustig rein dat ze in hun kristallijnen
Glanstooverkring al 't duistre buitensluiten;
Boodschappertjes van heil die zachtkens stuiten
Verbitterd woord van wie in treurnis kwijnen;

Wijsgeertjes onbewust die in één enklen
Opslag zoo helder leeren wat het leven
Zou zijn als lust en ijdelheid niet waren;

Sproke-oogen die nog 't aangezicht der Englen
Aanschouwe' en tegenlachen, en ons even
De macht van 't Reine en Lieflijke openbaren!